رابطه غیرخطی بین رقابت سیاسی و رشد اقتصادی در ایران با استفاده از مدل رشد پویا

در ادبیات اقتصاد کلان سیاسی بر نقش رقابت سیاسی در عملکرد اقتصادی کشورها تاکید می شود؛ رقابت سیاسی از طریق اثرگذاری بر نحوه تخصیص منابع و کیفیت سیاست های اقتصادی می تواند رشد اقتصادی را تحت تاثیر قرار دهد. این مقاله اثر رقابت سیاسی بر عملکرد اقتصادی در ایران را در چارچوب یک مدل رشد پویا با استفاده از داده‌های سالانه 97-1364 و روش برآورد سازگار با خودهمبستگی و ناهمسانی واریانس (hac) مورد بررسی قرار می دهد که در این راستا از شاخص های درجه عدم همسویی دولت و مجلس، توازن قدرت، توزیع قدرت، تنوع جناحی، آزادی سیاسی و اقتصادی و یک شاخص ترکیبی به عنوان عوامل تعیین‌کننده رقابت سیاسی استفاده شده است. نتایج برآوردها، فرضیه اثر غیرخطی رقابت سیاسی بر رشد اقتصادی به شکلu را در اقتصاد ایران تایید می کند، به نحوی که با افزایش رقابت سیاسی در ابتدا تولید ناخالص داخلی واقعی سرانه کاهش می یابد اما پس از مقدار بهینه (حداقل رقابت سیاسی)، تولید افزایش می یابد. در این مرحله بازیگران نظام سیاسی با پذیرش قواعد رقابت سیاسی و پرهیز از سیاست‌های جناحی بر تنظیم و اجرای سیاست‌های ارتقاء دهنده رشد اقتصادی متمرکز می شوند. این وضعیت که یادگیری رقابت سیاسی نام دارد، جامعه را از منافع رقابت بین جناح های سیاسی بهره مند می کند. یافته‌های مقاله از افزایش رقابت سیاسی به عنوان یکی از منابع رشد اقتصادی حمایت می کند.

nonlinear relationship between political competition and economic growth in iran using dynamic growth model approach

in the literature of political macroeconomics stresses role of political competition in the economic performance of countries; political competition can influence economic growth by affecting resources allocation and quality of economic policies. this paper examines the effect of political competition on economic performance in iran in the framework of a dynamic growth model by heteroscedasticity and autocorrelation consistent estimators (hac) method over the period 1364 to 1397. in this regard, we use the degree of alignment of government and parliament, power balance, power distribution, political and economic freedom and a composite index as the determinants of political competition. the results of estimates confirm the hypothesis of non-linear effect of political competition on economic growth in the iranian economy as u-shape relationship such as at first the higher levels of political completion tend to be associated to smaller real gdp per capita, but after the optimal value (minimum political competition), production will increase. in this step, the actors of political system, by accepting the rules of political competition and avoiding factional policies focuses policies, focus policies that promote economic growth. this situation, which is known as the learning of political competition, enjoys society the benefits of competition political parties. the findings of this research supports the importance of political competition as one of the sources of economic growth.