عوامل موثر بر تهویه غیرفعال دود‌کش خورشیدی (نمونه موردی: شهر اصفهان)

تهویه غیرفعال روشی کم‌مصرف از لحاظ انرژی است که می‌تواند هوای نامطلوب داخل را از ساختمان خارج کند. یکی از روش‌های تهویه غیر‌فعال استفاده از دودکش خورشیدی است که در یک کانال هوا، با استفاده از انرژی خورشید و با کمک پدیده اثر دود‌کشی تهویه فضاهای مجاور، تامین می‌شود. در این پژوهش ابتدا عوامل موثر بر کارآیی دود‌کش خورشیدی از جمله مصالح، عرض دیوار جاذب، مساحت خروجی هوا از دود‌کش بررسی ‌شد. سپس تاثیر تعداد طبقات بر نرخ تهویه مورد مطالعه قرار گرفت و در نهایت در یک جدول مساحت فضاهایی که در طبقات مختلف دود‌کش خورشیدی قادر به تامین نیاز تهویه آن است، ارایه شد. همچنین عملکرد دود‌کش خورشیدی در فصول سرد سال بررسی شد. به‌دلیل رایج نبودن ساخت دود‌کش‌های خورشیدی، امکان دسترسی به نمونه‌های اجرا شده وجود ندارد، از این‌رو شبیه‌سازی کامپیوتری مدل‌ها، در نرم‌افزار انرژی پلاس به‌عنوان روش جایگزین برای مطالعات میدانی انتخاب شد. مدل‌های دود‌کش خورشیدی متصل به یک ساختمان اداری هفت‌طبقه در اقلیم گرم و خشک شهر اصفهان در روز 31 تیرماه به‌عنوان نماینده یک روز گرم و ماه‌های گرم به‌صورت میانگین مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که افزایش ارتفاع دود‌کش خورشیدی، قدرت تهویه آن را بالا می‌برد. همچنین مناسب‌ترین مصالح و ابعاد بهینه دیوار جاذب، ورودی و خروجی هوا نیز مشخص شد.