اندیشه معماری در آیینه نظریه‌های معاصر معماری

این مقاله در پی آن است که آیا نظریه‌های معماری محمل مناسبی برای اندیشه معماری بوده‌اند؟ منظور از اندیشه معماری تفکرات معماران در هنگام طراحی و اجرای ساختمان است، همچنین مباحثی که در دانشکده‌های معماری طرح می‌شود. به این منظور ابتدا صورت‌های گوناگون اندیشه معماری را تعریف می‌کند؛ نخست اندیشیدن معمار با قواعد برخاسته از عالم معماری، دوم اندیشه صاحب‌نظران با قواعد برخاسته از اندیشه، و سوم آن چیزی در معماری که بر شناخت و هستی مخاطبان اثر می‌گذارد. از میان محصولات معماری (ساختمان‌ و طرح‌ها و متن‌ها) متن‌های نظری را به‌عنوان صریح‌ترین محمل اندیشه معماری مورد بررسی قرار می‌دهد. نظریه‌های معماری را با نظریه‌های علمی و هنری مقایسه می‌کند تا دریابد اندیشه‌ای که در قالب نظریه در‌می‌آید ناگزیر از در نظر گرفتن کدام قواعد است. تنها بخشی از اندیشه معماری در نظریه‌های معماری یافت می‌شود که بتواند در قالب‌ زبان درآید. بخشی از اندیشه معماری در صورت ساختمانی معماری و در رابطه‌اش با محیط حاضر است. در نهایت رابطه نظریه‌های معماری را با شاخه‌های دانش می‌سنجد تا امکاناتی که نظریه‌های معماری برای اندیشیدن در معماری فراهم کرده است، آشکار شود. نظریه پل ارتباطی اندیشه معماری با دیگر صورت‌های شناخت است و از این طریق دامنه تصورات معماری را گسترده کرده است.