تحلیل و ارزیابی فعالیت نشستن در فضاهای شهری‎؛ نمونه موردی میدانچه تیاتر شهر تهران

در حرفه طراحی شهری یکی از مهمترین عوامل ارتقای کیفی و افزایش مطلوبیت فضاهای شهری، رونق فعالیت‌های جاری آنهاست. اما در ایران علی‌رغم مطالعات گذشته متخصصان، تاکنون بررسی کم و کیف فعالیت‌ها به‌عنوان عاملی تاثیرگذار بر طراحی فضا صورت نگرفته است. از مهمترین فضاهای شهری تهران به‌لحاظ شکل‌گیری فعالیت‌های متنوع اجتماعی و فرهنگی میدانچه تیاتر شهر است که در این مقاله از نظر میزان انجام فعالیت‌ها مورد بررسی قرار گرفته است. مقاله حاضر با هدف بررسی رابطه کالبد این فضای شهری و فعالیت‌های مهم جاری در آن و میزان پاسخگویی محیط کالبدی به الگوهای رفتاری کاربران، به تحلیل فعالیت نشستن در میدانچه تیاتر شهر می‌پردازد. روش ارزیابی مشاهده مستقیم از طریق فیلم‌برداری با الگوی وایت بوده و تحلیل آماری توصیفی سنجش سطح فعالیت با استفاده از نرم‌افزارهای gis و excel انجام شده است. نتایج نشان می‌دهد که لبه‌ها مطلوبیت بیشتری نسبت به صندلی‌ها برای افراد و به‌ویژه گروه‌های چند نفره داشته‌اند. در همجواری فعالیت‌های حرکتی و برنامه‌های نمایشی میزان استفاده از فضاهای نشستن 2 تا 10 برابر می‌شود. تقعر، تبعیت از هندسه، وجود سایه‌، امکان نشستن در سطوح مختلف ارتفاعی و منظره مناسب فعالیتی از ویژگی‌های طراحی یک فضای نشستن مطلوب است. ویژگی‌های کالبدی میدانچه امکان حضور و استفاده اقشاری چون کودکان و بانوان را ایجاد نمی‌کند و به الگوهای رفتاری آنها پاسخگو نیست.