بررسی و مقایسه‌ی اثر عصاره‌ی متانولی و آبی گیاه نعناع، رزماری و اسطوخودوس بر رشد اشرشیاکلی و باسیلوس سریوس

در این پژوهش، اثر عصاره‌ی متانولی و آبی گیاه نعناع (matricaria recutita l)، رزماری (rosmarinus officinalis l) و اسطوخودوس (lavandula sp) بر اشرشیاکلی (escherichia. coli) و باسیلوس سریوس (bacillus cereus) به ترتیب به عنوان باکتری شاخص گرم منفی و گرم مثبت در پنج سطح 0، 25، 50، 75 و 100 میکروگرم بر میلی‌لیتر پس از 24 ساعت مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج به دست آمده از این پژوهش، حاکی از آن بود که افزایش غلظت هر یک از عصاره‌ها سبب افزایش اثر ضدباکتریایی آن‌ها شد و بیش‌ترین اثر بازدارندگی مربوط به عصاره‌ی اسطوخودوس در غلظت 100 میکروگرم بر میلی‌لیتر بود (p < 0.01). هم‌چنین با مقایسه‌ی نتایج به دست آمده، استنباط گردید که اثر بازدارندگی عصاره‌های مورد استفاده در این پژوهش بر باسیلوس سریوس بیش‌تر از اشرشیاکلی است و عصاره‌های متانولی نسبت به عصاره‌های آبی نقش ضدباکتریایی بیش‌تری دارند.