مقایسه کارایی آنتی اکسیدانی کورکومین زردچوبه با آنتی اکسیدان های طبیعی و سنتزی در سیستم مدل غذایی (روغن سویا)

امروزه تقاضای روزافزون برای گسترش و توسعه ترکیبات طبیعی در تولید مواد غذایی، توجه به عصاره‌های گیاهی را برای تولید موادی نظیر آنتی اکسیدان ها افزایش داده است. در سال‌های اخیر به دنبال اثبات آثار سو آنتی اکسیدان های سنتزی، تحقیقات بسیاری پیرامون جایگزین کردن آن‌ها با آنتی اکسیدان های طبیعی صورت گرفته است. زردچوبه از جمله رستنی‌هایی است که به سبب ویژگی‌های منحصر به فرد سلامتی زایی اش به عنوان یک ماده غذایی عمل‌گرا شناخته شده و به صورت سنتی در صنایع غذایی و دارویی کاربردهای فراوانی دارد. در این پژوهش با هدف معرفی یک آنتی اکسیدان طبیعی جدید به صنعت غذا، ماده موثره موجود در ریزوم زردچوبه (کورکومین) به روش ماسراسیون استخراج شد و با روش‌های کروماتوگرافی لایه نازک (tlc) و رزونانس مغناطیسی هسته (nmr) شناسایی و تعیین ویژگی گردید. سپس تاثیر غلظت‌های مختلف کورکومین بر روند اکسیداسیون روغن سویا در مقایسه با آنتی اکسیدان سنتزی رایج (tbhq) و آنتی اکسیدان طبیعی آلفاتوکوفرول طی سه ماه در شرایط دمایی 25 و 55 درجه سانتی‌گراد و دو محیط نور و تاریکی مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت کورکومین میزان اکسیداسیون به طور معنی دار کاهش می‌یابد. همچنین عدد پراکسید روغن حاوی کورکومین با غلظت 02/0 درصد، در دمای 25 درجه سانتی‌گراد مشابه آلفاتوکوفرول با غلظت 02/0 درصد و tbhq با غلظت 012/0 درصد بود. در بررسی تاثیر نور، داده‌های به دست آمده نشان دادند که در روغن حاوی 02/0 درصد کورکومین، در صورت عدم حضور نور، میزان اکسیداسیون با غلظت مشابه آلفاتوکوفرول و tbhq با غلظت 012/0 یکسان می‌باشد. همچنین در کلیه نمونه‌ها میزان عدد پراکسید با افزایش دما و حضور نور به طور معنی داری افزایش نشان داد اما تیمار نور بر اسیدیته و عدد یدی تاثیر معناداری نداشت (05/0p < ).