اپیدمیولوژی آسیب‌های اندام تحتانی درجانبازان مبتلا به اختلالات عصبی، اسکلتی و عضلانی مچ و پا

اهداف: هدف از مطالعه حاضر، بررسی وضعیت اپیدمیولوژیک آسیب های واردشده به اندام تحتانی و وجود فاکتورهای خطر در جانبازان مبتلا به اختلالات عصبی اسکلتی عضلانی مچ و پا بود.ابزار و روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، 795 جانباز مبتلا به اختلالات عصبی اسکلتی عضلانی مچ و پا در 8 استان ایران طی سال های 1392 تا 1394 به صورت سرشماری مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات جمعیت شناختی، نوع اختلال عصبی اسکلتی عضلانی مچ و پا، تعداد دفعات جراحی پای مبتلا، بروز حوادث منجر به آسیب جسمی در سال منتهی به مطالعه، بستری و وجود مصدومیت همراه جمع آوری شد. نرم افزار spss 22 و آزمون های مجذورکای، همبستگی پیرسون، آنووا و کروسکال والیس جهت تحلیل آماری استفاده شد.یافته ها: محدودیت در دامنه حرکتی دورسی فلکشن مچ در 282 نفر (35.5%) در پای راست و در 259 نفر (32.6%) در پای چپ مشاهده شد. کوتاهی پای راست در 302 نفر (38.0%) و کوتاهی پای چپ در 285 نفر (35.8%) دیده شد. شایع ترین ضایعات اعصاب محیطی پای راست سیاتیک (10.2%) و پرونئال (9.9%) و پای چپ پرونئال (10.4%) و سیاتیک (7.7%) بود. طی یکسال منتهی به مطالعه 97 نفر (12.2%) دچار حوادث منجر به آسیب جسمی شده بودند. ارتباط کاملاً معناداری میان نوع مصدومیت ها به جز مچ و پا با تعداد روزهای غیبت از کار (0.01=p)، بستری در بیمارستان و با آسیب های همراه (p<0/001) و درصد جانبازی با بروز حادثه در سال منتهی به مطالعه (p<0/001) مشاهده شد.نتیجه گیری: محدودیت دامنه حرکتی دورسی فلکشن مچ و پا و کوتاهی اندام تحتانی، فراوان ترین آسیب های جانبازان مبتلا به اختلالات عصبی اسکلتی عضلانی مچ و پا هستند. همچنین وجود مجروحیت های همراه از مهم ترین فاکتورهای خطر در بروز حوادث برای این جانبازان است.