اثربخشی چشم انداز زمان درمانی بر افزایش بهزیستی روان شناختی و شادکامی جانبازان مبتلا به ptsd

اهداف: چشم انداز زمان درمانی یکی از درمان های مدرن است که در سال های اخیر به منظور کمک به بیماران مبتلا به ptsd برای کاهش نشانه های این اختلال و افزایش کیفیت زندگی به کار گرفته شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی چشم انداز زمان درمانی بر افزایش بهزیستی روان شناختی و شادکامی جانبازان مبتلا به ptsd بود. مواد و روش ها: این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل در بین کلیه جانبازان مبتلا به ptsd که در سال 1396 به بیمارستان امیرالمومنین(ع) شهر اصفهان مراجعه کرده بودند انجام شد. از میان این جانبازان، 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15نفری آزمایش و کنترل قرار داده شدند. برنامه چشم انداز زمان درمانی طی 8 جلسه 90دقیقه ای برای گروه آزمایش اجرا شد، ولی گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. ابزار پژوهش پرسش نامه های شادکامی آکسفورد و بهزیستی روان شناختی ریف بود که در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون تکمیل شد. داده ها توسط نرم افزار spss 23 و با استفاده از آزمون های تحلیل کوواریانس تک متغیره و تحلیل کوواریانس چندمتغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: با مهار اثر پیش آزمون، میانگین نمرات متغیرهای بهزیستی روان شناختی و شادکامی و ابعاد آنها (به جز بعد زیبایی شناختی) در مرحله پس آزمون بین دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی دار داشت و در گروه آزمایش بیشتر بود (p<0.05). نتیجه گیری: چشم انداز زمان درمانی می تواند در افزایش بهزیستی روان شناختی و شادکامی جانبازان مبتلا به ptsd موثر باشد.