مقایسه سبک های مقابله‌ای و دفاعی در رزمندگان مبتلا و غیر مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه

اهداف: از مهم ترین مشکلات برای افراد درگیر با جنگ، ابتلا به اختلال استرس پس از سانحه (ptsd) است که با پیامدهای غیرقابل پیش بینی یا مخرب و بلندمدت برای فرد آسیب دیده، خانواده وی و اجتماعی که در آن زندگی می کند همراه است. سبک های مقابله با استرس در افراد و سبک های دفاعی از مواردی هستند که می توانند نقش موثری در ایجاد یا بازگشت علایم ptsd ایفا کنند. بنابراین پژوهش حاضر با هدف مقایسه سبک های مقابله ای و دفاعی رزمندگان دارای ptsd و فاقد آن اجرا شد.ابزار و روش ها: در این پژوهش توصیفی از نوع علی مقایسه ای در سال 1395، تعداد 80 نفر از مردان شرکت کننده در جبهه های جنگ، در شهرستان نجف آباد با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند، بدین صورت که 40 نفر مبتلا به ptsd و 40 نفر فاقد اختلال بودند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه های راهبردهای مقابله ای (csq)، سبک های دفاعی (dsq) و سلامت عمومی (ghq) بود. تحلیل داده ها با نرم افزار spss 21 و از طریق آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره صورت گرفت.یافته ها: میانگین نمرات در سبک مقابله ای هیجان محور در دو گروه تفاوت معنی داری داشت (0.006=p). همچنین تفاوت بین میانگین نمرات در سبک های دفاعی رشدنایافته در دو گروه معنی دار بود (0.028=p). نتیجه گیری: رزمندگان دارای اختلال ptsd نسبت به رزمندگان بدون ptsd بیشتر از سبک مقابله ای هیجان محور و سبک دفاعی رشدنایافته استفاده می کنند.