اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر کارکرد اجرایی و اجتناب تجربی جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه

اهداف: نقص در کارکردهای اجرایی موجب اختلال در رفتار خودتنظیمی و پایین بودن سطح مهارت های اجتماعی می شود و اجتناب تجربی پیش بینی کننده قوی علایم روانی و نشانه های آن است. هدف این پژوهش تعیین اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر کارکرد اجرایی و اجتناب تجربی جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه بود.مواد و روش ها: این پژوهش شبه آزمایشی به صورت پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل در سال 1395 در بیمارستان قدس شهر سنندج انجام شد. جامعه آماری شامل 40 نفر از جانبازان مرد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه بودند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (20 نفر) و کنترل (20 نفر) جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها از آزمون دسته بندی کارت های ویسکانسین و پرسش نامه پذیرش و عمل استفاده شد. داده ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره در نرم افزار آماری spss 20 تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: پس از کنترل نمرات پیش آزمون، میزان میانگین نمرات گروه آزمایش در تعداد طبقات، خطای درجاماندگی از زیرمولفه های کارکرد اجرایی و اجتناب تجربی به طور معنی داری پایین تر از گروه کنترل بود (p<0.01).نتیجه گیری: درمان شناختی رفتاری، بر افزایش کارکرد اجرایی و کاهش اجتناب تجربی جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه موثر است.