بررسی تعارض نماهای قرآن و دانش ادبیات با تاکید بر شبهات سها

ازجمله ایرادهایی که شبهه‌افکنان درباره قرآن مطرح کرده‌اند، وجود تعارض‌های ادبیاتی در این کتاب آسمانی است. بر همین اساس نویسنده کتاب «نقد قرآن» در فصل خطاهای نوشتاری قرآن، دیدگاه ناسازگاری آیات با دانش ادبیات را ارائه کرده است. فراوانی این موارد از سویی و پاسخ‌های قابل‌نقدی که داده شده از سوی دیگر، ضرورت بحث از چرایی طرح شبهات و نقد بنیادین آنها را نشان می‌دهد. به همین منظور، در این مقاله بررسی و چرایی طرح شبهات واکاوی و استقصا شد و سه علت به‌دست آمد که عبارتند از: 1. پیش‌فرض‌های نادرست نویسنده درباره سنجه‌بودن قواعد و فصاحت و بلاغت قرآن کریم؛ 2. ضعف دانشی در قواعد ادبی و ظرافت‌های زبان عربی؛ 3. وجود اندیشه‌های تخریبی و غرض‌ورزی در طرح شبهات. نتیجه بررسی‌ها نشان می‌دهد قرآن کریم به‌عنوان فصیح‌ترین سخن عرب، سنجه برای قواعد است و عرب از آغاز نزول تا به امروز به فصاحت و بلاغت آن اعتراف دارد. قضاوت ادبی درباره آیات قرآن نیز در گرو تسلّط بر قواعد و آگاهی از ظرافت‌های زبان عرب بوده و با دانش ادبی اندک، صلاحیت برای این کار وجود ندارد. افزون بر این به استناد شواهد نویسنده تعهدی نسبت به رعایت قانون بی‌طرفی و عدم‌غرض‌ورزی در نقد یک متن نداشته و با هدف ترویج کفر و الحاد، این شبهات را جمع‌آوری کرده است.

an examining the conflict between quranic expressions and literary science (literature) with an emphasis on critically analyzing the rational basis of literary doubts of soha 

among the criticisms that skeptics have raised regarding the quran, the presence of literary inconsistencies within this celestial book is noteworthy. accordingly, the author of the book ’ critique of the quran,’ in the chapter on quranic writing errors, presents the viewpoint of the incompatibility of verses with literary science (literature). the prevalence of these instances on the one hand and the critical responses provided on the other hand underscore the necessity of discussing the rationale behind raising doubts and subjecting them to fundamental scrutiny. so, this article investigates and critically examines the doubts and categorizes them. three reasons were identified: 1. incorrect assumptions made by the author regarding the applicability of the rules and eloquence and rhetoric of the quranic text, 2. deficiency in literary rules and linguistic intricacies of the arabic language, 3. the presence of destructive and biased intentions in raising doubts. the results of the investigation indicate that the quran, as the most eloquent arabic discourse, serves as a benchmark for rules, and arabs, from the beginning of its revelation until today, acknowledge its eloquence and rhetoric. literary judgment of quranic verses is contingent upon mastering the rules and being aware of the linguistic intricacies of arabic, and it is not qualified to be undertaken with limited literary knowledge. moreover, based on evidence, the author has not committed to impartiality and non-bias in critiquing a text and has not collected these doubts with the aim of promoting disbelief and atheism.