اع‍جاز حقوقی قرآن و تعیین نسبت آن با اعجاز تشریعی در اندیشه آیت‌الله فاضل لنکرانی

تعریف حقوق که گاهی مترادف با تشریع به کار می‌رود، وضع قوانین الزام آور برای ایجاد نظم در روابط اجتماعی افراد جامعه است. لذا منظور از اعجاز حقوقی قرآن، اعجاز تشریعی آن نیست بلکه وجه خاصی از آن است. در بیان آیت الله محمد فاضل لنکرانی تصریحی بر تمایز این دو مفهوم نیست اما بررسی ادلّه ایشان در جهت اثبات اعجاز تشریعی قرآن نشان می‌دهد که این ادلّه بر اعجاز حقوقی مصطلح نیز دلالت دارد.نوشتار حاضر با گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه‌ای، به روشی توصیفی تحلیلی تلاش می‌کند که بر اساس ادلّه موجود در آثار ایشان نشان دهد، اعجاز حقوقی به خاطر امری از داخل قرآن و مربوط به کلام بما هو له اثر و ثمرات است. دسته‌ای از این ادلّه با استناد به وضع قوانین قرآن به منظور جامعه سازی، ثمرات حقوقی قوانین قرآن را اثبات می‌کند و دسته‌ای دیگر با استناد به ارائه قوانین قرآن توسط فردی امّی، تناسب با فطرت و توانایی‌های انسان همراه با ضمانت های اجرایی اساسی، یکتایی نظام حقوقی قرآن را اثبات می‌کند. مجموع این دو دسته دلیل، اعجاز حقوقی قرآن را مبتنی بر ادلّه آیت الله فاضل نشان می‌دهد.