بررسی جذب امواج راداری در نانوکامپوزیت‌های مگنتیت-پلی پیرول/اپوکسی

در این پژوهش نانوکامپوزیت هسته- پوسته مگنتیت-پلی پیرول که در زمینه اپوکسی پخش گردیده، تهیه شده و به طور همزمان خاصیت مغناطیسی و دی‌الکتریکی آن مورد مطالعه قرار گرفته است. از دو بستر مختلف فویل آلومینیمی و پارچه کتان در کامپوزیت‌ها استفاده شده و تاثیر ضخامت و همچنین انواع بستر در نظر گرفته شده است. در مرحله اول، نانوذره به روش دو میکروامولسیونی تهیه شده و ساختار بلوری و مورفولوژی آن با دستگاه پراش پرتو x و میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) و خواص مغناطیسی آنها توسط دستگاه مغناطیس‌سنج نمونه ارتعاشی (vsm) تعیین گردیده است. سپس با اضافه کردن این نانوکامپوزیت به زمینه اپوکسی و اعمال خمیر حاصل روی بستر، خصوصیات جذب امواج رادار توسط این پوشش نانوکامپوزیتی با آنالیزهای vna (vector network analyzer) در فرکانس‌های 8 تا 12 گیگاهرتز (ghz) مورد بررسی قرار گرفته است. بهترین جذب برای ضخامت mm 2 و روی بستر آلومینیم مشاهده شده است. بیشترین اتلاف انرژی در ناحیه 8.5 تا 9.5 گیگاهرتز (ghz) برابر db 30- بدست آمده است. روشی آسان، سریع و ارزان قیمت برای ساخت ماده جاذب امواج راداری گزارش شده که نسبت به دیگر روش‌های ساخت، دارای محدوده جذب بهتری است.