سنتز نانوذرات گرافن اکساید-کیتوسان جهت بررسی سامانه دارویی آهسته رهش 5-فلورویوراسیل در شبکه گلیسرول مونولئات

امروزه در بیشتر روش‌هایی که برای درمان سرطان بکار گرفته می‌شود، انتقال موثر و کامل دارو صورت نمی‌گیرد و همچنین بافت‌های سالم بیش از بافت‌های تومور از بین می‌روند. برای رفع این مشکل از سامانه جدید و موثر نانوساختارها که یکی از جدیدترین آن‌ها گرافن می‌باشد، استفاده می‌گردد. در این تحقیق به منظور تحقق بخشیدن به امر دارو‌رسانی آهسته رهش از نانو‌کامپوزیت زیست‌‌سازگار و زیست‌تخریب‌پذیر کیتوسان-گرافن اکساید درون شبکه گلیسرول منولئات برای حمل داروی 5- فلورویوراسیل استفاده شد. از میکروسکوپ نور پلاریزه جهت تایید فاز مکعبی در نسبت وزنی گلیسرول مونولئات-آب برابر با 0.4 استفاده شد. همچنین بررسی رهایش دارو در محیط معده و روده میزان %88 در مدت زمان 30 ساعت را نشان داد. محدوده phهای 10-3 جهت تعیین ph بهینه برای جذب داروی 5- فلورویوراسیل مورد بررسی قرار گرفت که بیشترین جذب در 9=ph رخ داد سپس اثر زمان تماس نانوجاذب بر ظرفیت جذب دارو در زمان‌های مختلف 2، 5، 15، 30، 45، 60، 90 و min 120 بررسی و مشخص شد که فرآیند جذب سطحی پس از30 دقیقه به تعادل می‌رسد. در ادامه آنالیزهای پراش پرتو ایکس، وزن سنجی حرارتی جهت تایید مقاومت حرارتی تا °c 600 و تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی و طیف‌سنجی مادون قرمز جهت تایید ساختار اصلاح کوالانسی گرافن اکساید و جذب دارو بر سطح نانوکامپوزیت کیتوسان-گرافن اکساید انجام گرفت.