تثبیت آنزیم کندروئیتیناز بر روی نانوذره متخلخل سیلیکن: تعیین خصوصیات و پایداری

هدف از این مطالعه، پایدارسازی آنزیم cabci از طریق تثبیت با روش entrapment بر روی نانوذره سیلیکن متخلخل می‌باشد. نانوذره سیلیکن متخلخل به دلیل زیست‌سازگاری، زیست‌تخریب‌پذیری، خواص لومینسانس ذاتی و ساختار متخلخل برای حمل دارو، قابلیت‌های قابل توجهی در کاربردهای بیولوژیک از خود نشان می‌دهد. در نتیجه این نانوذره به عنوان حامل آنزیم cabci با هدف افزایش پایداری این آنزیم بکار برده شده است. نانوذره سیلیکن متخلخل از طریق روش electrochemical etching بر روی ویفر سیلیکن در محلول hf/etanol تهیه شد. مورفولوژی نانوذره سنتز شده از طریق sem مورد مطالعه قرار گرفت و تثبیت آنزیم کندروتیناز abc i بر روی سیلیکن متخلخل از طریق تصویربرداری میکروسکوپ sem از سیلیکن متخلخل قبل و بعد تثبیت آنزیم مورد تایید قرار گرفت. نتایج بدست آمده، میزان km مشابه و کاهش در vmax برای آنزیم تثبیت شده در مقایسه با آنزیم آزاد را نشان داد. علاوه بر این، با بررسی خصوصیات لومینسانس نانوذرات سیلیکن، ماکزیمم پیک برای سیلیکن سبز و قرمز به ترتیب در طول موج 500 و 750-650 نانومتر مشاهده شد. همچنین، آنزیم تثبیت شده بر روی نانوذرات سیلیکن متخلخل افزایش چند برابری پایداری در تمامی دماهای بررسی شده بعد از گذشت 50 دقیقه را نشان می‌دهد. بنابراین سیلیکن متخلخل می‌تواند به عنوان یک بستر پایدارکننده برای حمل آنزیم cabci، در کاربردهای بالینی آینده مفید واقع شود.