سنتز ماده نانوکامپوزیت گرافن اکساید احیاشده/نانوهیدروکسی آپاتیت- بیسموت rgo/nha-bi و بررسی خاصیت بیولوژیکی آن

در این پژوهش، نانومیله‌های هیدروکسی آپاتیت داپینگ شده با بیسموت (bi-nha) روی ورق‌های اکسید گرافن (rgo) احیاشده به روش هیدروترمال قرار گرفتند. شکل‌گیری و ویژگی‌های ساختاری نانوکامپوزیت (rgo/bi-nha) با استفاده از tem، xrd، ftir، طیف‌سنجی رامان و پتانسیل زتا مشخص شد. همچنین، زنده‌مانی سلول‌ها در حضور ماده rgo/bi-nha با استفاده از روش mtt مورد مطالعه قرار گرفت و با استفاده از کیت سنجش میزان رسوب کلسیم در دو محیط معمولی (m) و استئوژنیک (om) بررسی گردید. نتایج مشخصه‌یابی نشان داد که گرافن اکساید به دلیل حذف پیک شاخص go که باید در 2θ~11 ظاهر شود، احیا شده است. نتایج ftir نشان دهنده داپینگ بیسموت روی نانوهیدروکسی بود و داده‌های رامان بیان کننده چند لایه بودن نانوکامپوزیت بود. پتانسیل زتا در صفحات نانوکامپوزیت mv 23.1– اندازه‌گیری شد که در مقایسه با گرافن اکساید مثبت‌تر می‌باشد. نتایج بخش سلولی نشان داد، نانوکامپوزیت‌ها اثر منفی در زنده‌مانی سلول‌های مشتق شده از بافت چربی انسانی ندارند و در غلظت‌های پایین µg/ml 1-5 باعث تکثیر سلول‌ها می‌شوند. رسوب ca در تمام غلظت‌ها به همراه محیط کشت معمولی و استئوژنیک مشاهده شد و بیشترین میزان رسوب کلسیم در µg/ml 10 به همراه محیط استئوژنیک تشخیص داده شد. بنابراین به نظر می‌رسد نانوکامپوزیت rgo/bi-nha توانایی osteoconductive داشته و باعث القا تمایز استئوژنیک در سلول‌های بنیادی مزانشیمی بافت چربی می‌شود. بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه، نانوکامپزیت سنتز شده به همراه محیط استئوژنیک تمایز استخوان را تقویت می‌کند و برای کاربردهای بیولوژیکی و ساخت داربست برای مهندسی بافت استخوان مناسب است.