اثربخشی گروه درمانی شناختی رفتاری بر خودکارآمدی و کیفیت زندگی در زنان مبتلا به سرطان پستان: یک کارآزمایی بالینی

مقدمه: ﺳﺮﻃﺎن پستان ﻳﻜﻲ از ﺷﺎﻳﻊ ﺗﺮﻳﻦ سرطان ها در ﺑﻴﻦ زﻧﺎن است. اﺑﺘﻼ ﺑﻪ ﺳﺮﻃﺎن پستان ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ اﻓﺮاد را ﻣﺴﺘﻌﺪ ﻣﺸﻜﻼت روان ﺷﻨﺎﺧﺘﻲ ﻛﻨﺪ و از خودکارآمدی و ﻛﻴﻔﻴﺖ زﻧﺪﮔﻲ آنها بکاهد. ﻫﺪف اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺮرﺳﻲ اثربخشی گروه درمانی شناختی رفتاری بر خودکارآمدی و کیفیت زندگی در زﻧﺎن ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺳﺮﻃﺎن پستان بود.روش بررسی: در اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ از طرح نیمه آزﻣﺎﻳﺸﻲ از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه استفاده شد. با استفاده از نمونه گیری در دسترس از ﺑﻴﻦ زﻧﺎن مبتلا ﺑﻪ ﺳﺮﻃﺎن پستان مراجعه کننده به بخش سرطان بیمارستان امام خمینی شهر تهران تعداد 32 آزمودنی انتخاب شدند. ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻃﻮر ﺗﺼﺎدﻓﻲ در دو گروه آزﻣﺎﻳﺶ و ﮔﻮاه (هر گروه 16 نفر) ﮔﻤﺎرده شدند. گروه آزمایش طی 8 جلسه 2 ساعته تحت گروه درمانی شناختیرفتاری قرار گرفت، اﻣﺎ ﮔﺮوه گواه مداخله ای دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه خودکارآمدی شرر و فرم کوتاه پرسشنامه کیفیت زندگی ویر و شربورن (sf36) بودند. داده ﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آزمون ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻛﻮوارﻳﺎﻧﺲ ﭼﻨﺪ ﻣﺘﻐﻴﺮه ﻣﻮرد ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻗﺮار گرفت. یافته ها: نتایج ﻧﺸﺎن داد ﮔﺮوه آزﻣﺎﻳﺶ و ﮔﻮاه از ﻟﺤﺎظ ﻣﺘﻐﻴﺮﻫﺎی خودکارآمدی و ﻛﻴﻔﻴﺖ زﻧﺪﮔﻲ ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﻲ داری با یکدیگر دارند (p<0.001). به طوری که کیفیت زندگی و خودکارآمدی زنان مبتلا به سرطان گروه آزمایش که تحت گروه درمانی شناختی رفتاری قرار گرفته بودند به طور معناداری بیشتر از کیفیت زندگی و خودکارآمدی زنان گروه گواه بود (p<0.001).نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که گروه درمانی به شیوه شناختیرفتاری می تواند بر خودکارآمدی و کیفیت زندگی در زنان مبتلا به سرطان پستان موثر باشد.