اثر شش هفته تمرین استقامتی بر انکوستاتینm بافت عضلانی و تومور در موشهای مبتلا به سرطان پستان

مقدمه: انکوستاتین m(osm) مایوکاین جدیدی است که با انقباض عضلانی ترشح می شود و از رشد تومور پستان وابسته به استروژن بازداری می کند. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرینات استقامتی بر پروتئین osm در بافت تومور و بافت عضلانی موش های حامل سرطان پستان می باشد.روش بررسی: پس از آشنا سازی با محیط، تومور سرطان پستان وابسته به گیرنده استروژن ناشی از سلول سرطانی mc4l2 به 16 سر موش بالب سی پیوند زده شد و آنها به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (8 سر) و تمرین (8 سر) قرار گرفتند. گروه تمرین به مدت 6 هفته و 5 روز در هفته تمرینات استقامتی فزاینده را اجرا کردند. حجم تومور، غذای مصرفی و وزن موش ها به صورت هفتگی اندازه گیری شد. در پایان موش ها قربانی شدند، بافت تومور و بافت عضله دوقلو برداشته شد و در ازت مایع فریز و در دمای c70 نگهداری شد. از آزمون مستقل و آنوا با اندازه گیری مکرر برای تحلیل یافته های استفاده شد. سنجش osm با استفاده از کیت الایزای با کد نامبر csb e04697m صورت گرفت.یافته ها: تمرین ورزشی موجب کاهش معنی داری در حجم تومور و وزن نهایی تومور گروه تجربی نسبت به گروه کنترل گردید (05/0=p). همچنین، موش های تمرین کرده وزن قلب و عضله بیشتری داشتند (05/0=p). نتایج آزمون t مستقل نیز اختلاف معنی دار بین دو گروه تمرین و کنترل را در میزان osm درون تومور (96/3t=، 001/0p=)، درون عضله دوقلو (4/13t=؛ 0001p=)، وزن تومور (72/7t=، 001/0p=) و نسبت قلب به وزن موش (54/4t=، 001/0p=) نشان داد.نتیجه گیری: با توجه به کاهش نسبت حجم تومور و وزن تومور و همچنین تغییرات osm در گروه تمرین استقامتی به نظر می رسد این مایوکاین اثر بازدارنده در رشد تومور دارد. نسبت قلب به وزن موش ها حاکی از کارآمد بودن تمرینات استقامتی می باشد. لذا تمرینات استقامتی با شدت متوسط به عنوان روشی موثر برای کمک به درمان سرطان پستان وابسته به گیرنده استروژن پیشنهاد می شود.