بررسی سطح سرمی هورمون محرک تیروئیدی و آنتی‏ بادی تیروئید پروکسیداز در بیماران مبتلا به فیبروآدنوم پستان

مقدمه: فیبروآدنوم شایع‏ترین توده خوش‏خیم پستان است که در زنان جوان اتفاق می‏افتد. تئوری‏های اندوکرین و غیراندوکرین زیادی در مورد بیماری‏های خوش خیم پستان مطرح شده است که از جمله آنها نقش هورمون‏های تیروئیدی است. برخی مطالعات به شیوع بالای اختلالات تیروئید در بیماری‏های خوش‏خیم و بدخیم پستان اشاره کرده‏اند. لذا هدف از انجام این مطالعه بررسی سطح هورمون محرک تیروئیدی و وضعیت آنتی‏بادی تیروئید پروکسیداز در بیماران مبتلا به فیبروآدنوم پستان است. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی 100 بیمار مبتلا به فیبروآدنوم پستان مراجعه کننده به درمانگاه جراحی بیمارستان مصطفی خمینی وارد مطالعه شدند. اطلاعات دموگرافیک بیماران از طریق مصاحبه اخذ گردید. سایز و تعداد توده پستان بر اساس سونوگرافی بیمار استخراج شد. اندازه‏گیری سطح سرمی هورمون محرک تیروئید و همچنین آنتی‏بادی تیروئید پراکسیداز برای تمام بیماران صورت گرفت. یافته ها: میانگین سنی بیماران 37/7 ± 6/26 سال و 53% مجرد بودند. 32% بیماران سابقه شیردهی داشتند. میانگین سطح سرمی هورمون محرک تیروئیدی 32/2 ± 63/2 میلی واحد بر لیتر بود. 14% بیماران سطح سرمی هورمون محرک تیروئیدی غیرطبیعی داشتند. آنتی‏بادی تیروئید پروکسیداز در 7/9% بیماران مثبت بود. بین سطح سرمی هورمون محرک تیروئیدی و وضعیت آنتی‏بادی تیروئید پروکسیداز با سن، سایز و تعداد توده و وضعیت تاهل ارتباطی وجود نداشت.نتیجه­گیری: نتایج مطالعه ما نشان‏دهنده شیوع نسبتا بالای اختلال عملکرد تیروئید در بیماران مبتلا به فیبروآدنوم پستان می‏باشد که در این بین شیوع هیپوتیروئیدی بیشتر از هایپرتیروئیدی است. از طرفی شیوع کم کاری اوتوایمیون تیروئید نیز در مطالعه ما نسبتا بالا بود اما میزان پرکاری اوتوایمیون ناچیز می‏باشد.