ارزیابی ایمینوهیستوشیمیایی وضعیت رسپتور استروژن و پروژسترون در تومورهای بافتی بیماران مبتلا به سرطان پستان و ارتباط آنها با میزان تکثیر و درجه تومور

چکیده مقدمه: مهم‏ترین تومورمارکرها در تعیین پیش‏آگهی و نوع درمان سرطان پستان، بروز رسپتورهای استروژن و پروژسترون است. همچنین بیومارکر ki67 (نشانگر میتوز)، سرعت رشد و تکثیر تومور را نشان می‌دهد، گرید یک عامل تعیین‏کننده در پیش‏آگهی و رفتار تومور است و غدد لنفاوی درگیر یک عامل پیشگویی‌کننده مهم برای قدرت تهاجم سرطان پستان محسوب می‌شود، لذا هدف از انجام این مقاله، ارزیابی ایمینوهیستوشیمیایی رسپتور استروژن و پروژسترون در بیماران مبتلا به سرطان پستان و ارتباط آن با میزان تکثیر و درجه توموراست.روش بررسی‌: ‌‌‌در این مطالعه توصیفی تحلیلی، 184 بیمار مبتلا به سرطان پستان در محدوده سال‏های 1392-1389 از بیمارستان شهید صدوقی یزد انتخاب شدند. تکنیک ایمینوهیستوشیمی برای ارزیابی میزان رسپتور استروژن، پروژسترون و تکثیر تومور (ki67) به کار برده شد. آنالیز آماری با استفاده از تست پیرسون، تای کندال و رگرسیون خطی انجام گرفت.یافته ها: در این مطالعه، میانگین میزان بروزpr , er و ki67در افراد مبتلا به سرطان پستان به ترتیب 3/13± 16/69، 2/12±32/58 ،63/18±32/26% بود و ارتباط معکوسی بین میزان گیرنده استروژن و پروژسترون با گرید وجود داشت (p < 0.05)، اما ارتباطی بین گیرنده استروژن و پروژسترون با تکثیر سلول و سن بیمار وجود نداشت (p > 0.05). نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که میزان بیان رسپتور استروژن و پروژسترون و تکثیر سلول ‌‌در تومورهای بافتی بیماران مبتلا به سرطان پستان متفاوت است. همچنین میزان بیان بالای رسپتورهای استروییدی با کاهش درجه تومور در بیماران مبتلا به سرطان پستان همراه است.