ارتباط بین امتیاز خطر عود انکوتایپ dx با متغیرهای بالینی- آسیب شناسی در مبتلایان به سرطان پستان

مقدمه: سرطان پستان مهاجم شایع ترین بدخیمی مشاهده شده و علت اصلی مرگ مرتبط با سرطان در زنان است. متغیرهای بالینی آسیب شناسی مهمترین عوامل در تصمیم گیری در زمینه درمان سرطان پستان هستند. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین امتیاز خطر عود انکوتایپ dx ایجاد شده توسط سنجش ژن انکوتایپ dx r 21 و متغیرهای بالینی آسیب شناسی کلاسیک انجام شد.روش بررسی: تجزیه و تحلیل مشاهده ای گذشته‌نگر تک مرکزی از داده‌های 44 بیمار عراقی مبتلا به سرطان پستان با آزمایش انکوتایپ dx در بیمارستان آموزشی انکولوژی شهر بغداد انجام شد. بیماران مورد مطالعه گیرنده استروژن مثبت، گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی انسانی 2 منفی، عدم درگیری غدد لنفاوی و اندازه تومور بین 0.5 تا 5 سانتی متر داشتند. بیماران بر اساس امتیاز خطر عود انکوتایپ dx (امتیاز پایین، متوسط، بالا) به سه گروه تقسیم شدند. ارتباط بین امتیاز خطر با 6 متغیر بالینی آسیب شناسی شامل سن، اندازه تومور، درجه تومور، وضعیت گیرنده پروژسترون، تهاجم لنفی عروقی(lvi) و زیرگروه های بافت شناسی سرطان پستان مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: از 44 بیمار وارد شده در این مطالعه امتیاز خطر پایین، متوسط و بالا به ترتیب در 16 (36.4%)، 16 (36.4%) و 12 (27.2%) بیمار مشاهده شد. میانگین سنی بیماران 49.3 سال بود و میانه اندازه تومور 2.3 سانتی متر بود. هیچ یک از متغیرهای بالینی آسیب شناسی بررسی شده با امتیاز خطرعود ارتباط معنی داری نداشتند و توانایی هر یک از این متغیرها به تنهایی برای پیش‌بینی امتیاز خطر عود انکوتایپ dx محدود بود.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که متغیرهای بالینی آسیب شناسی استاندارد نمی‌توانند امتیاز خطر عود انکوتایپ dx را به طور قابل اطمینانی در بیماران ارجاعی با مراحل اولیه سرطان پستان پیش‌بینی کنند و با توجه به هزینه بالای این تست، بکارگیری آن نیاز به مطالعات دقیق تری دارد.

Association Between Oncotype DX Recurrence Score and Clinicopathological Variables in Breast Cancer Patients

Introduction: Breast cancer is the most common cancer and the leading cause of cancerrelated death in women. Clinicopathological variables are important factors in deciding on breast cancer treatment. This study evaluated the association between the recurrence score generated by the Oncotype DX reg; 21gene assay and classic clinicopathological variables. Methods: A singleinstitution retrospective study on 44 Iraqi breast cancer patients was conducted using the Oncotype DX test at Baghdad Oncology Teaching Hospital. Patients positive for estrogen receptor and negative for ERBB2 (HER2/neu) were included. The cases were divided into three groups of low, intermediate, and highrisk according to the Oncotype DX Breast Recurrence Risk Score and were compared on clinicopathological variables. Results: Of the 44 women included in this study, low, intermediate, and high recurrence scores were noted in 16 (36.4%), 16 (36.4%), and 12 (27.2%) patients, respectively. The mean age of participants was 49.3 years, and the median size of the tumor was 2.3 cm. None of the examined clinicopathological variables were statistically associated with the recurrence risk score. Conclusion: This study indicated that standard clinicopathological variables are not good predictors of earlystage breast cancer recurrence. Because of the high cost of the Oncotype DX test, its incorporation in breast cancer protocols needs stronger evidence.