مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد انطباق یافته زوجی با زوج درمانی یکپارچه‌نگر بر تعارضات زناشویی زوجین دارای همسر مبتلا به سرطان پستان

مقدمه: این پژوهش با هدف مقایسه اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد انطباق یافته زوجی با زوج درمانی یکپارچه نگر بر تعارضات زناشویی زوجین دارای همسر مبتلا به سرطان پستان انجام گرفت.روش بررسی: در این پژوهش از طرح نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون (دو گروه آزمایش و یک گروه گواه) استفاده شد. با استفاده از نمونه گیری در دسترس200 نفر از بین زنان مبتلا به سرطان پستان و همسران آنان که در سال 1397 به مرکز آموزشی و درمانی بیمارستان الزهرا تبریز مراجعه کردند، انتخاب و 45 نفر از زنانی که نمرات بالایی در پرسشنامه تعارض زناشویی کسب کردند به عنوان نمونه پژوهش انتخاب و در سه گروه (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) به صورت تصادفی جایگزین شدند. یکی از گروه های آزمایش طی 16 جلسه 90 دقیقه ای تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد انطباق یافته زوجی و گروه آزمایش دیگر تحت زوج درمانی یکپارچه نگر طی 16 جلسه قرار گرفت، اما گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه تعارضات زناشویی بود. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد انطباق یافته زوجی بر کاهش تعارض زناشویی موثر است (p<0/05). بر اساس نتایج، زوج درمانی یکپارچه نگر منجر به کاهش تعارض زناشویی زنان مبتلا به سرطان می گردد (p<0/05). همچنین نتایج نشان داد تفاوت معناداری بین اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد انطباق یافته زوجی با زوج درمانی یکپارچه نگر بر تعارضات زناشویی زوجین دارای همسر مبتلا به سرطان پستان وجود ندارد (p>0/05). نتیجه گیری: با توجه به نتایج درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد انطباق یافته زوجی و زوج درمانی یکپارچه نگر به عنوان یک درمان انتخابی برای حل مشکلات فردی و ارتباطی زوجین مبتلا به سرطان پستان به کار برده شود.

The Effect of Acceptance and Commitment Therapy Adopted for Couples Compared with Integrative Couple Therapy on Marital Conflicts of Couples with Breast Cancer

Introduction: The aim of this study was to determine the efficacy of acceptance and commitment therapy adopted for couples with integrative couple therapy in improving marital conflicts of couples with breast cancer.Methods: In this semiexperimental study, a prepost design was used. Using available sampling, we approached 200 couples facing breast cancer referred to the educational and therapeutic center of Alzahra Hospital in Tabriz and enrolled 45 couples with the highest scores on the Marital Conflict Questionnaire in the study. They were randomly divided into three groups: two experimental groups and one control group. One of the experimental groups received 8 consecutive 90minute sessions of acceptance and commitment therapy adopted for couples, and the other experimental group received 16 sessions of integrative couple therapy.  The control group did not receive any intervention. The research tool was the Marital Conflict Questionnaire. Data were analyzed using analysis of covariance.Results: The treatment based on acceptance and commitment therapy was effective in reducing marital conflict (P < 0.05). Integrative couple therapy, too, reduced marital conflict in women with cancer (P < 0.05). There was no significant difference between the two treatment modalities (P > 0.05).Conclusion: Both acceptance and commitment therapy and integrative couple therapy are effective approaches to solving couples’ individual and communicative problems.