بررسی رابطه خودمتمایزسازی و تنظیم شناختی هیجان با کیفیت زندگی در زنان مبتلا به سرطان پستان

مقدمه: سرطان پستان بیماری است که ممکن است به طور بالقوه بر زندگی روزانه زنان از جمله فعالیت های جسمانی، زندگی حرفه ای و اجتماعی آنان تاثیر گذارد. خودمتمایزسازی و تنظیم شناختی هیجان از عوامل کلیدی در این مقابله هستند. بنابراین شناخت این عوامل می تواند در ارتقا کیفیت زندگی ارزشمند باشد. هدف از این مطالعه بررسی رابطه بین خودمتمایزسازی و تنظیم شناختی هیجان با کیفیت زندگی در زنان مبتلا به سرطان پستان بود. روش بررسی: مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی بود. جامعه آماری مطالعه، زنان مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به بیمارستان امام حسین(ع) شهر تهران می باشند، که از این میان تعداد 200 نفر بر اساس فرمول نمونه گیری کوکران به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. این بررسی از نوع مطالعات توصیفیهمبستگی است و جهت جمع آوری داده های مربوط به متغیرهای تحقیق از سه پرسشنامه کیفیت زندگی (sf-12)، خودمتمایز سازی (dsi-sf-20)، و تنظیم شناختی هیجان (cerq-18) بهره گرفته شد. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل رگرسیون backward و به وسیله نسخه 20 نرم افزار آماری spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین سنی بیماران شرکت کنندگان در مطالعه برابر با 3/46±42/10 سال بود (50-30). از نظر میزان استفاده از راهبردهای تنظیم هیجان توسط بیماران، 39/5%، 54/5% و 6% به ترتیب از راهبردهای سازگارانه، ناسازگارانه و هر دو راهبرد استفاده می کردند. نتایج آزمون تحلیل رگرسیون نشان داد که ارتباط معنی داری بین خودمتمایز سازی و تنظیم شناختی هیجان با بعد روانی و جسمانی کیفیت زندگی وجود دارد (0/001=p-value). نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نشان داد که دو متغیر خودمتمایزسازی و تنظیم شناختی هیجان 35% و 23% به ترتیب از کل تغییرات بعد روانی و جسمانی کیفیت زندگی را توجیه می کنند و مابقی، سهم سایر متغیرهاست. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که کاهش خودمتمایزسازی بیماران باعث افزایش استفاده از راهبردهای ناسازگارانه می شود و بالتبع آن، کاهش کیفیت زندگی را در پی دارد. بنابراین جهت کاهش راهبردهای ناسازگارانه و ارتقا کیفیت زندگی برنامه های دقیق و مداخلات آموزشی و حمایتی نیاز است.