سنگ‌نگاری، دما-فشارسنجی و شناسایی سری ماگمایی تود‌ه گرانیتویید میرآباد- چهل‏‌خانه (خاور بویین - میاندشت، استان اصفهان)

برپایه بررسی‌های سنگ‏‌شناسی، سینوگرانیت، مونزوگرانیت، آلکالی‌گرانیت و گرانودیوریت از گرانیتوییدهای میرآباد چهل‏‌خانه در خاور بویین- میاندشت هستند. کوارتز، آلکالی‌فلدسپار (ارتوکلاز)، پلاژیوکلاز (آلبیت، الیگوکلاز)، بیوتیت، ± آمفیبول از کانی‌های اصلی سازنده این سنگ‌ها هستند. آلانیت، زیرکن، اسفن، آپاتیت، ± تورمالین نیز از کانی‌های فرعی هستند. داده‌های شیمیایی نشان می‌دهند، بیوتیت‌ در گرانیت‌ها از نوع اولیه ماگمایی است و ترکیبی نزدیک به قطب آنیت دارد. در نمودارهای شناسایی پهنه زمین‌ساختیِ ماگما برای گرانیت‌ها که بر پایه ترکیب اکسیدهای عنصرهای اصلیِ بیوتیت هستند، ترکیب بیوتیت‌های بررسی‌شده در گستره ماگماهای کالک‌آلکالنِ پهنه‌های برخوردی جای می‌گیرد. آمفیبول‌ها از گروه کلسیک و زیرگروه فروهورنبلند بوده و نشان‌دهنده نوع i‌بودن توده گرانیتوییدی هستند. ترکیب تورمالین در سینوگرانیت‌ها نشان‌دهنده گستره شورل تا فوییتیت است. بررسی کلریت‌های درون سینوگرانیت و مونزوگرانیت‌ها به‌ترتیب، دمای 350.6 و 341.8درجه سانتیگراد را برای دگرسانی بیوتیت‌ها نشان می‌دهد. محتوای آلومینیم درون آمفیبول‌هایِ سنگ‌های سینوگرانیتی، فشار نزدیک به 3 کیلوبار را نشان می‌دهد. این فشار با جایگیری این توده گرانیتی در ژرفای 8 تا 11 کیلومتری از سطح زمین همخوانی دارد. دماسنجی هورنبلند پلاژیوکلاز نیز دمای 694 تا 700 درجه سانتیگراد را برای به‌تعادل‌رسیدن این دو کانی نشان می‌دهد.