پتروژنز سنگ‌های آداکیتی پس از تصادم پلیوکواترنر شمال آتشفشان سهند (شمال‌غرب ایران)

منطقه مورد مطالعه در جنوب آتشفشان سهند، در شمال‌غرب ایران واقع شده است. سنگ‌های آتشفشانی در این منطقه مربوط به بخشی از فعالیت جوان آتشفشان سهند بوده که به صورت روانه‌های گدازه و واحدهای توف و نهشته‌های تفرا متشکل از: خاکستر، پونس، لاپیلی، آگلومرا و برش‌های آتشفشانی روی واحدهای رسوبی به سن پلیوسن قرار گرفته است. ترکیب اصلی سنگ‌ها داسیتی با بافت غالب پورفیری و زمینه دانه‌ریز تا شیشه‌ای و تراکیتی است. داده‌های ژئوشیمیایی نشان می‌دهد که ترکیب سنگ‌های داسیتی ساب‌آلکالن ویژگی‌های آداکیتی را دارد. سنگ‌های مورد مطالعه با مقادیر بالای lile، lree، sr، نسبت‌های بالای na2o/k2o و sr/y، الگوی تفریق شده ree و مقادیر پایین hree و y ویژگی‌هایی مشابه با آداکیت‌ها را نشان می‌دهد. تهی‌شدگی در nb و ti و hree به همراه غنی‌شدگی از lile و lree شواهدی بر خاستگاه ماگماتیسم آداکیتی مرتبط با پهنه‌های فرورانشی است. سنگ‌های آداکیتی در منطقه مورد مطالعه به احتمال زیاد در ارتباط با شکست پوسته اقیانوسی فرورونده (slab break off) و ذوب پوسته اقیانوسی جدا شده، تشکیل شده‌‌اند. ماگماتیسم بعد از تصادم مرتبط با فرورانش نئوتتیس عامل تشکیل سنگ‌های ماگمایی آداکیتی جنوب سهند در انتهایی‌ترین بخش شمالی پهنه ماگمایی ارومیه-دختر است.