سنگ‏‌شناسی و زمین‏‌شیمی برخی سنگ‏‌های گرانیتوییدی و حد واسط جنوب‏‌باختری منطقه قروه (کردستان)

در جنوب‏‌باختری قروه، در شمال پهنه سنندج سیرجان، توده‏‌های اسیدی و حد واسط با ترکیب مونزوگرانیت، گرانودیوربت و تونالیت و دیوریت برونزد دارند. بررسی‏‌های سنگ‏‌نگاری نشان می‏‌دهند پلاژیوکلاز، آلکالی‏‌فلدسپار، کوارتز، آمفیبول، کلینوپیروکسن و بیوتیت از کانی‏‌های اصلی سازنده سنگ‏‌های گرانیتوییدی هستند. بررسی‏‌های کانی‏‌شناسی و زمین‏‌شیمیایی سنگ‏‌های گرانیتوییدی و حد واسط نشان می‏‌دهند این سنگ‏‌ها متاآلومین تا کمی پرآلومین بوده و از سری ماگمایی کالک‏‌آلکالن هستند. همچنین، سنگ‏‌های گرانیتوییدی ویژگی‏‌های گرانیت‏‌های نوع i را دارند. در نمونه‏‌های بررسی‏‌شده اثر تتراد لانتانید بیشتر در الگوهای ree به‏‌هنجارشده به ترکیب کندریت به‌صورت اثر تتراد تیپ m و ناهنجاری نسبی منفی eu دیده می‌شود. برپایه بررسی‏‌های سنگ‏‌نگاری و زمین‏‌شیمیایی، جدایش بلورهای سرشار از ree (مانند: فلدسپار، آمفیبول، آپاتیت و تیتانیت) در هنگام جدایش بلوری مذاب و سپس واکنش مذاب با سیال‌ها در مراحل پایانی تبلور، عوامل مهم کنترل‏‌کننده اثر تتراد در این نمونه‏‌ها هستند. اثر تتراد لانتانید در برابر نسبت‏‌های k/rb، y/ho، zr/hf، sr/eu و eu/eu* در راستای تحول گرانیتویید تغییر می‌کند. این سنگ‏‌ها از عنصرهای لیتوفیل بزرگ یون (مانند: u، rb، k و th) و lree غنی‏‌شدگی و به‏‌طور نسبی از عنصرهای nb، hf، ti، ta، ba، zr و p تهی‏‌شدگی نشان می‏‌دهند. غنی‏‌شدگی از عنصرهای lile و lree و تهی‏‌شدگی از عنصرهای hfse در این نمونه‏‌ها پیامد پیدایش آنها در پهنه‌ای فرورانشی است