قابلیت های ویژه نانورس ها به منظور استفاده در پروژه های ژیوتکنیک زیست محیطی برای جذب آلاینده های فلز سنگین

علی رغم تحقیقات وسیعی که در سال?های اخیر در موضوع اندرکنش خاک و آلودگی صورت گرفته‌است در زمینه افزایش قابلیت نگهداری آلودگی توسط نانورس?ها تحقیقات قابل توجهی انجام نشده است. همچنین ارزیابی تحقیقات گذشته بیانگر آن است که در پژوهش های انجام شده تاکنون، به قابلیت های ویژه نانورس ها در جذب و نگهداری آلاینده های فلزی توجه کاملی معطوف نشده‌است. بر این اساس هدف این پژوهش اثبات ویژگی خاص نانورس ها در جذب و نگهداری آلاینده های فلز سنگین است. در این راستا با انجام یک سری آزمایش های ژیوتکنیک زیست محیطی، رفتار ژیوتکنیک زیست محیطی چند نمونه نانورس و نیز فرآیند اندرکنش نانورس- آلاینده فلز سنگین مورد مطالعه قرار گرفته‌است. به منظور مطالعه و مقایسه رفتار ژیوتکنیک زیست محیطی نانورس با بنتونیت و اثبات قابلیت خاص نانورس ها در جذب و نگهداری آلاینده های فلز سنگین، درصدهای مختلف کربنات به نمونه های نانورس مورد مطالعه اضافه شد. با انجام یک سری آزمایش های ژیوتکنیک زیست محیطی شامل آزمایش های قابلیت جذب و نگهداری آلودگی بر نمونه های نانورس، قبل و بعد از اضافه نمودن کربنات، نشان داده شده‌است که قابلیت جذب بیشتر در نمونه بنتونیت در مقایسه با نمونه های نانورس صرفاً به واسطه درصد قابل توجه کربنات (8%) در این نمونه است. به طوری که نمونه های نانورس غنی شده با این میزان کربنات از قابلیت جذب بیشتری نسبت به نمونه بنتونیت برخوردارند. در این مقاله همچنین فرآیند اندرکنش آلاینده و نانورس به کمک آنجام آزمایش های اشعه ایکس مطالعه شده است. اگرچه نتایج آزمایش های ظرفیت بافرینگ و میزان نگهداری فلز سنگین سرب به وسیله نانو ذرات اصلاح شده در حضور کربنات نشان می?دهد که در مقایسه تاثیر سطح مخصوص خاک و درصد کربنات نمونه، بخش قابل توجهی از ظرفیت بافرینگ و قابلیت خاک در نگهداری آلاینده، ناشی از حضور کربنات است، لیکن بیشتر بودن ظرفیت بافرینگ نانورس های غنی شده در مقایسه با بنتونیت، بیانگر کارایی نمونه های نانورس در جذب و نگهداری آلاینده‌های فلز سنگین است که این موضوع به سطح مخصوص بسیار بزرگ نمونه های نانورس نسبت داده شده است. نتایج تحقیق حاضر نشان می?دهد که در نمونه های بنتونیت، کایولینیت و چهار نانورس? کلوزایت، ترتیب قابلیت نگهداری آلودگی نمونه?های بنتونیت، کایولینیت و نانورس های فاقد کربنات به صورت ذیل بوده است:bentonite > cloisite®na+ > kaolinite > cloisite®30b > cloisite®20a > cloisite®15aاین در حالی است که با افزایش درصد کربنات، ترتیب قابلیت نگهداری آلاینده توسط نمونه های رسی فوق تغییر می کند. به نحوی که هنگامی که نمونه های نانورس با 8% کربنات غنی می شوند ترتیب قابلیت نگهداری آلودگی توسط نمونه ها به صورت ذیل بوده‌است:cloisite®na+ > cloisite®15a ? cloisite®20a > cloisite®30b > bentonite