بررسی و سنجش شاخص های کیفیت زندگی در شهروندان مهاجر و بومی (مورد پژوهش: شهر قم)

با توجه به افزایش روزافزون مشکلات شهری به‌ویژه در کشورهای درحال توسعه (افزایش جمعیت، گسترش شهرنشینی، بی عدالتی، فقر، بی کاری، سو تغذیه، سطح نازل زندگی و...) که بر تمام جنبه ها تاثیر مستقیم دارد، مشکلات بسیاری نیز به‌ویژه برای اقشار و دهک های پایین تر جامعه به‌وجود آمده و زندگی را برای آنان دشوار کرده است. ازاین‌رو پژوهش حاضر با رویکردی توصیفی‌ـ تحلیلی‌ـ مقایسه ای و براساس روش کتابخانه ای و پیمایشی، که شامل توزیع760 پرسش نامه درمیان سرپرست های خانوار (براساس مدل کوکران) درمیان افراد محدودی (شهروندان مناطق 2 و 4 به عنوان مناطق مهاجر و بومی‌نشین شهر) بوده است، به مطالعه شاخص های مختلف عینی و ذهنی کیفیت زندگی در این دو قشر بزرگ در سطح شهر قم پرداخته است. برای تحلیل داده های به‌دست‌آمده از مطالعات میدانی، از نرم‌افزار اس پی اس اس و برای بررسی اثبات وجود رابطه و همبستگی بین متغیرها از آزمون تی استفاده شده است. درمجموع نتایج نشان می دهد که به جهت تفاوت ساختارهای مختلف اجتماعی‌ـ فرهنگی، به‌ویژه اقتصادی ساکنان دو منطقه، سطح رفاه و کیفیت زندگی ساکنان این دو منطقه و به‌عبارتی روشن تر شهروندان مهاجر و بومی شهر قم، تفاوت های نسبتاً آشکاری دارد که حکایت از سطح نازل و رضایتمندی اندک از شاخص های کیفیت زندگی در منطقه 2 و رضایتمندی نسبی از کیفیت زندگی درمیان شهروندان بومی شهر (منطقه 4) دارد.