تجربه طرد اجتماعی: مورد مطالعه هه‌ورامی‌های شهر مریوان

هدف پژوهش حاضر، اِمکان مداخله و تغییر در وضعیت طرد اجتماعی هه ورامی هایِ شهر مریوان از سوی سورانی ها است. در این راستا، از رویکردی که در درون سنت فکری فرانسه (وجه رابطه ای) جای می گیرد و با استفاده از نظریات و مفاهیم پی یر بوردیو و هیلاری سیلور که در قالب سه پارادایم (انسجام، تخصصی شدن و انحصار) به مبحث طرد می پردازند، سود جسته ایم. روش به کاررفته، مردم نگاری انتقادی است که در پی واکنش به جامعۀ فعلی و حامی رهایی بخشی گروه های حاشیه ای جامعه است. از هه ورامی هایی که در بازار سنتیِ شهرِ مریوان در تعامل با سورانی ها هستند، به صورت بحث گروهی، مصاحبه به عمل آمده است و در تجربیاتِ حاصل از سه بافتِ موقعیتی که در نتیجۀ مهاجرت هه ورامی ها به شهر بوده است، مسئلۀ طرد اجتماعی را مورد بحث قرار داده ایم. در بافتِ موقعیتی اول که با روند مهاجرتی کند و افول سیستم ارباب_ رعیتی مشخص می گردد، با عدم مسئله مندن شدن طرد مواجه هستیم. تحولاتِ بعد از جنگ ایران و عراق، مهاجرتِ بی رویه و همپای آن گسترش شهرگرایی، اهمیت بازار و تسلطِ هژمونی فرهنگی ناشی از ارتباط با کردستان عراق، ویژگی های بارز بافت موقعیتی دوم هستند که در آن مسئلۀ طرد مطرح شده است و این بافت موقعیتی بیشتر ناظر به تجربیات میان سالانی است که به شهر مهاجرت کرده اند. موقعیت سوم که تجربۀ جوانان را بیشتر مدنظر قرار می دهد، با ویژگی های ادغام در هویتِ فرهنگی شهری، شرکت در انجمن ها و افزایش تحصیلات مشخص می شود. تاکید این موقعیت کنونی، بر هویت شهری_ سورانی همگن است. یافته های تحقیق همچنین نشان می دهند که هه ورامی ها از سوی سورانی ها در میدان فرهنگی هم طرد می شوند (به مثابۀ تصاحبِ تمایزات شان و ادغام در فرهنگ خودی) که در میدان اجتماعیْ واکنش آن ها، تمایزگذاری از طریق معاشرت ها و فعالیت های درون گروهی (به ویژه به مثابۀ تمایز زبانی/ لهجه ای) است.

Experiencing Social Exclusion: Case Study of Hawramis in Marivan City

The purpose of the present research is to intervene and change the condition of social exclusion of Hawrami people from Souranis. In doing so we benefited from an approach embedded within the intellectual tradition of France (the relational) using Bourdieu's and Silver rsquo;s concepts which are based on three paradigms (integration, specialization and the monopoly) to explain the exclusion. The methodology is critical ethnography which focuses on the current situation in society and supports the emancipation of marginalized people. The experience of Hawramis has been investigated in three contextual situations that result from the emigration of Hawramis to the city, leading to the emergence of three discourses in the urban social context. In the context of the first situation, which is characterized by the slow rate of migration and fall of Masterslave system, the problem of exclusion is not problematized yet. The changes after the IranIraq war, expansion of the urbanization, the excess migration, and importance of market and domination of cultural hegemony resulted from relations with Iraqi Kurdistan is the second situation. This situational context is experienced by middleaged people. The third situation, which focuses on the experience of young people, is characterized by merging in the cultural identity of the city, participation in associations, increased education. The present situation focuses on the homogenous urbansurani identity. Findings of the research show that Hawramis are excluded in the social and cultural spheres as well (as to maintain their distinctions) which is in the social field of their reaction through distinction from the association and intergroup activities (especially lingualdialect distinction).