بررسی ظرفیت لرزه ای و احتمال فروریزش ساختمان های بلند فولادی با سیستم هسته مهاربندی و مهار بازویی با استفاده از منحنی های شکنندگی و پروفیل خسارت

نوع سازه‌ای مهار بازویی و کمربند خرپایی کارایی زیادی در کاهش پاسخ سازه‌های بلند در برابر بارهای جانبی دارد با این وجود، مهار بازویی به عنوان یک سیستم لرزه ای در آیین‌نامه‌های طراحی موجود آورده نشده است. در این پژوهش رفتار لرزه‌ای ساختمان‌های بلند با مهار بازویی بررسی می شود و تاثیر اضافه کردن مهار بازویی بر ظرفیت لرزه‌ای متناظر با سطح عملکرد آستانه فروریزش، تقاضای متناظر با شروع ناپایداری کلی، نحوه توزیع نیاز لرزه‌ای در ارتفاع و منحنی های شکنندگی در سطح عملکردی آستانه فروریزش مورد مطالعه قرار می گیرد. بدین منظور درابتدا سه ساختمان 20، 25 و 30 طبقه به صورت سه بعدی طراحی شده اند به طوری که اثرات مهار بازویی در طراحی اولیه در نظر گرفته نشده است و به لحاظ مقاومت اعضا و هم‌چنین تغییر مکان نسبی طبقات از حدود آئین‌نامه عبور کرده‌اند. سپس در هر ساختمان یکی از قاب‌های میانی با سیستم ترکیبی قاب خمشی و مهاربند همگرا ، با استفاده از نرم‌افزار opensees به صورت دو بعدی مدل شده و رفتار غیر ارتجاعی قاب ها در دو حالت وجود و عدم وجود مهار های بازویی با استفاده از تحلیل دینامیکی غیر خطی فزاینده ida بررسی شده است. نتایج نشان می‌دهد سازه‌های مجهز به مهار ساختمان بلند، سیستم مهار بازویی وکمربند خرپایی، رفتار لرزه ای، تحلیل دینامیکی غیر خطی فزاینده ida.