اثر سنجی استفاده از علائم هشداری شنیداری در افزایش ایمنی عابر پیاده درمعابر شهری بر اساس شاخص‌های تداخل ترافیک

افزایش سرعت و روانی حرکت از جمله اهداف مدیریت ترافیک شهری محسوب می‌شود. از طرف دیگر این افزایش سرعت باعث افزایش شاخص خطر در نقاط تلاقی وسایل نقیله و عابر پیاده می‌گردد. استفاده از علائم ترافیکی یکی از راهکار‌های افزایش احتیاط رانندگان در این نقاط می‌باشد که کارآئی آنها به عوامل متعدد بستگی دارد. در این تحقیق سعی گردیده تا با نصب تابلوی گویا و فرستادن پیام‌های هشداری شنیداری مبنی بر نزدیک شدن به محل عبور عابر به روی امواج رادیوئی اف ام خودروها توجه رانندگان بیش از پیش به چنین موقعیت‌های جلب شوند تا میزان تداخلات بحرانی بین وسیله نقلیه و عابرپیاده کاهش یافته و در نهایت باعث افزایش ایمنی عابر پیاده گردد. از آنجایکه نتایج این تحقیق بر اساس شاخص‌های تداخل ترافیکی و مشخصا شاخص زمان مانده تا برخورد مدلسازی شده است، برای این کار داده‌های تداخلی بر اساس سیستم خودکار مبتنی بر داده‌های ویدیوئی، از سه منطقه مختلف شهرستان قم جمع آوری گردید. در این تحقیق پس تصویر برداری از مناطق مورد مطالعه در دو حالت با ارسال پیام هشداری صوتی و بدون آن به رانندگان، وضعیت تداخل وسایل نقلیه و عابران پیاده بر اساس شاخص ttc مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج بدست آمده از مدل‌های این تحقیق بیانگر آنست که تابلوی گویا تداخلات کلی بین وسیله و عابر را 10% ، تداخلات بحرانی بین این دو کاربر را 26% کاهش داده و به میزان 124/0 در افزایش زمان مانده در برخورد وسیله با عابر اثر مثبت دارد.