کارآیی نانو لوله‌های کربنی چند دیواره ی آمین و تیول‌دار شده در حذف جیوه از محلول‌های آبی

جیوه یکی از عناصر سمی و غیر ضروری برای انسان است که مقادیر اندک آن باعث بروز مشکلات بهداشتی و زیست محیطی می شود. در این مطالعه نانو لوله‌های کربنی چند دیواره (mwcnts) در چهار مرحله برای ایجاد گروه عاملی تیول (mwcnts-sh) عامل‌دار شد و کارآیی جاذب های سنتز شده در هر مرحله، در حذف جیوه با یکدیگر مقایسه شد. بر اساس نتایج، جاذب تیول‌دار شده کارآیی بالاتری نسبت به دیگر جاذب های سنتز شده داشت. با افزایش مقدار دز جاذب درصد حذف جیوه افزایش یافت. عامل ph تاثیر زیادی بر درصد حذف جیوه به وسیله‌ی نانو لوله‌های کربنی چند دیواره تیول‌دار شده داشت، به گونه‌ای که درصد حذف در2=ph و 8=ph به ترتیب 8/9 و 92 درصد به دست آمد. در برازش داده ها با مدل های هم دمای لانگمایر و فرندلیچ مشخص شد که مدل لانگمایر برازش بهتری (966/0=r2) نسبت به مدل فرندلیچ (935/0=r2) به دست می دهد. بیشینه ظرفیت جذب (qm) به دست آمده با مدل لانگمایر mg/g 64/206 بود در حالی که مقدار تجربی آن mg/g 90/160 بوده و در مقایسه با مقادیر qm گزارش شده در مطالعات دیگران از مقدار بالاتری برخوردار بود. بنابراین به عنوان نتیجه گیری کلی می‌توان گفت که جاذب سنتز شده توانایی بالایی در حذف جیوه از محلول های آبی دارد.