ارزیابی زمان گیرش و روند کسب مقاومت فشاری بتن‌های دارای مواد پوزولانی

گیرش بتن به عنوان مرز شناسایی بتن تازه و سخت شده تلقی می‌شود دانستن زمان‌های گیرش بتن در برنامه ریزی عملیات اجرایی آن بسیار مهم است. زمان گیرش اولیه تعیین کننده محدوده زمانی جابه‌جا کردن بتن و زمان گیرش نهایی تعیین کننده شروع توسعه مقاومت مکانیکی است. با پیشرفت صنعت فناوری بتن و لزوم به کارگیری انواع پوزولان‌ها در بتن، تشخیص زمان گیرش بتن از اولویت خاصی برخوردار است. زیرا تغییرات زمان گیرش بتن به دلیل استفاده از پوزولان‌ها می‌تواند در ارزیابی اثر پوزولان‌ها نقش مهمی داشته باشد. در این مقاله با استفاده از روش مقاومت در برابر نفوذ (astm c403) برای تعیین زمان‌های گیرش بتن، سعی شده است مقایسه‌ای روی زمان‌های گیرش و روند کسب مقاومت بتن با سه نسبت آب به سیمان که حاوی انواع پوزولان ها است صورت پذیرد. نمونه‌های بتنی با سه نسبت آب به سیمان 35/0 ،45/0 و 55/0 ساخته شدند. میکروسیلیس به مقدار 7%، خاکستر بادی با مقادیر 15% و 25% و سرباره با مقادیر 25% و 35% به عنوان مواد سیمانی جایگزین وزنی سیمان شدند. نتایج آزمایش‌ها نشان می دهد که پوزولان‌ها باعث تاخیر در زمان‌های گیرش (اولیه و نهایی) می‌شود. نتایج این پژوهش همچنین حاکی از آن است که میزان مقاومت فشاری کوتاه مدت متاثر از زمان گیرش نهایی بتن بوده و روابط تجربی به دست آمده در این پژوهش می‌تواند در پیش بینی مقاومت فشاری بر حسب زمان گیرش نهایی بتن کاربرد داشته باشد.