بررسی آزمایشگاهی مدل‌های ترکیبی سکو، شیب جانبی و شکاف در کاهش فرسایش بستر پیرامون پایه های پل رودخانه‌ای

در این مقاله نتایج آزمایش 12 مدل پایه پل مرکب برای کاهش عمق آبشستگی، در شرایط آب زلال ارایه شده است. گروه های آزمایشی به ترتیب عبارتند از 1) پایه سکویی و پایه نیمه مخروطی 2) ترکیب پایه سکویی با مقاطع نیمه مخروطی با قطر متغیر در بستر 3) ترکیب پایه سکویی با مقاطع نیمه مخروطی با قطر ثابت در بستر و 4) ترکیب گروه سوم با شکاف ذوزنقه ای. در پایه سکویی کاهش قابل توجه عمق آبشستگی (تا حد 46 درصد) نسبت به پایه استوانه ای مرجع مشاهده شد. این کاهش در مقطع نیمه مخروطی نیز وجود داشته لیکن مقدار آن بسیار کمتر از پایه سکویی است. در مدل پایه های گروه دوم، پایه مرکب نیمه مخروطی با شیب 2 درجه، کمترین فرسایش بستر را نسبت به دو مدل دیگر داشته است. در این مدل عرض سکو بزرگتر و قطر پایه در تراز بستر نیز کمتر است. در این گروه، عمق آبشستگی نسبت به مدل پایه سکویی افزایش داشته است لیکن مقدار آن نسبت به پایه استوانه ای مرجع کاهش یافته است. در مدل پایه های گروه سوم، با ثابت نگه داشتن قطر پایه در عمق بستر، کاهش بسیار اندکی در عمق آبشستگی مشاهده شده است. از این رو در پایه های مرکب نیمه مخروطی، افزایش قطر پایه در تراز بستر، تشدید فرسایش بستر را به همراه داشته است. در گروه چهارم نیز اعمال شکاف در پایه های مرکب، نقش موثری در افزایش نقش محافظتی آن ها نداشته است. بنابراین در مجموع می توان نتیجه گرفت تاثیر مدل پایه سکویی در کاهش عمق آبشستگی به مراتب بیشتر از سایر پایه ها بوده و ترکیب ابزارهای مختلف بازدارنده فرسایش بستر، نمی تواند در تمامی موارد تاثیر مثبتی در کاهش عمق آبشستگی داشته باشد. در تمامی مدل ها مقایسه بیشینه عمق آبشستگی، نسبت به پایه استوانه ای مرجع و پایه سکویی انجام گرفته است.