مطالعه آزمایشگاهی رفتار هیدروالاستیک سازه های شناور بسیار بزرگ پیوسته و چند جزیی با اتصال مفصلی در برابر امواج

رفتار هیدروالاستیک نقش موثری در طراحی و ساخت سازه های شناور بسیار بزرگ دارد. معمولا این سازه ها به صورت اجزای جدا از هم بیرون از دریا ساخته می شوند و با اتصال صلب در محل نصب به یکدیگر متصل می‌شوند. راه های مختلفی برای کاهش جابه‌جایی و تنش در اثر برخورد موج به سازه وجود دارد؛ اتصال اجزا سازه به یکدیگر با اتصالات مفصلی یکی از راه‌های کاهش پاسخ هیدروالاستیک است. در این مقاله رفتار هیدروالاستیک سازه ی یکپارچه، سازه های متشکل از دو و سه بخش به صورت آزمایشگاهی با یکدیگر مقایسه شده‌اند. مدل آزمایشگاهی از جنس آلومینیوم با طول، عرض و ارتفاع به‌ترتیب 2، 55/0، 04/0 متر ساخته شد. اتصال بین بخش ها به صورت مفصل مدل شد. در یک مخزن تولید موج، کرنش‌ها و جابه‌جایی قایم مدل آزمایشگاهی در نقاط مختلف آن اندازه‌گیری شده است. موج‌های ایجاد شده، منظم و دارای دوره تناوب 67/0، 80/0، 91/0، 01/1 و 10/1 ثانیه بوده‌اند. مقایسه نتایج نشان می‌دهد که در هر یک از مدل‌ها، جابه‌جایی در امواج با طول بلندتر بیشتر است. همچنین تنش‌ در مدل‌های دارای اتصال، نسبت به مدل پیوسته، کاهش چشم‌گیری داشته و مقدار آن تقریبا نصف شده است. در امواج با دوره تناوب 67/0 و 80/0 ثانیه، مدل سه جزیی و در سه موج دیگر، مدل یکپارچه دارای جابه‌جایی کمتری بوده است. در مورد سه موج آخر (موج‌های با طول بلند) می‌توان گفت در صورتی‌که جابه‌جایی سازه‌ در حد مجاز باشد؛ برای کاهش تنش، بهتر است از اتصال در سازه استفاده شود.