بررسی مدل سینتیکی کاهش شوری آب به روش گیاهپالایی به وسیله ی سه گونه گیاه شورزی

تصفیه و استفاده دوباره از فاضلاب در تالابها روشی جایگزین، کمهزینه و درعین حال دوستدار محیطزیست است. در بیشتر موارد،درجه ی شوری در فاضلاب تصفیه شده، به ویژه در مناطق خشک و نیمهخشک، افزایش مییابد. استفاده از روش گیاهپالایی میتواند به مقدار زیاداین مشکل را برطرف سازد. در این پژوهش برای ارزیابی توانایی کاهش شوری آب به وسیله ی سه گونه گیاه شورزی فرانکینیا، آتریپلکس و فستوکا،آزمایش هایی با غلظتهای مختلف شوری آب انجام شد و سپس تحلیل سینتیکی روند کاهش شوری و سرعت جذب نمک به وسیله ی گیاهان درمعادلات و مدلهای سینتیکی صورت پذیرفت. از سوی دیگر با تطبیق دادههای موجود با مدل سینتیکی مایکل منتن و لاینووربرک، در خصوص -تبعیت هر یک از گیاهان مورد آزمایش از مدلهای یاد شده نتایجی حاصل شد. بر اساس نتایج این پژوهش گیاهان فرانکینیا، فستوکا و آتریپلکس در77 بوده و به / 79 و 11 /7 ،77/ طول دوره تیمار با آب شور با افزایش میزان شوری، ابتدا دارای معادلات سینتیکی از مرتبه 1 با ضرایب همبستگی 71 و 1 بودند که در نتیجه گیاه آتریپلکس در برابر تنش شوری ، تدریج با افزایش میزان شوری سه گیاه یاد شده دارای معادلات سینتیکی از مرتبه 2مقاومتر تشخیص داده شد. در بازه کاهش شوری نیز، پیروی گیاهان فرانکینیا و آتریپلکس از معادلات مرتبه 2، عملکرد بهتر این گیاهان در کاهششوری نسبت به گیاه فستوکا را اثبات کرد. بیش ترین تبعیت دادههای گیاه فرانکینیا از مدل لاینووربرک و گیاه آتریپلکس از مدل مایکل منتن نیز در -این پژوهش نشان داده شد.