ارزیابی روش AE و DRA در اندازه‌گیری تنش برجا و بررسی اثر زمان تاخیر در این دو روش

تخمین تنش برجا به روش آزمایشگاهی به خاطر هزینه کم و سریع بودن، امروزه مورد توجه پژوهشگران مکانیک سنگ قرار گرفته است. از روش‌های آزمایشگاهی تخمین تنش برجا که پژوهش روی آن افزایش یافته است، روش انتشار اکوستیک(acoustic emission) و آنالیز نرخ تغییر شکل(deformation rate analysis) است. دقت نتایج در این روش ها برگرفته از بافت سنگ، نوع ترک‌ها و اثر زمان تاخیر است. در این پژوهش توانایی روش ae و dra در تخمین تنش برجا و اثر زمان تاخیر در مقدار تنش اندازه گیری شده و بررسی شده است. زمان تاخیر فاصله زمانی بین کرگیری از محل و زمان آزمایش است. برای اندازه گیری تنش برجا از تکیه گاه سد سیمره، 6 سری نمونه با زمان تاخیرهای متفاوت (دو سری نمونه با زمان تاخیر 5 سال و چهار سری نمونه با زمان تاخیر 20 روز) تهیه و آزمایش روی آنها انجام شد. مقدار تنش تخمین زده شده از روش های ae و dra محاسبه و با نتایج روش شکست هیدرولیکی (hydroulic fracturing) مقایسه شد. نتایج حاکی از هم‌خوانی خوب بین روش ae و dra با روش شکست هیدرولیکی است. تنها اختلاف در مقدار تنش قایم بوده که علت این امر این است که در روش hf فرض برابری تنش قایم اصلی معادل با وزن روباره است. نتایج نشان می دهند که زمان تاخیر باعث پراکندگی نتایج در دو روش ae و dra شده و برای حصول نتیجه بهتر در مقدار اندازه گیری شده زمان تاخیر باید کمینه ممکن باشد.