مطالعه نگهداشت آلاینده سرب در نمونه های کایولینیت حاوی درصدهای مختلف کربنات طی فرایندهای جذب و الکتروسینتیک

در مهندسی ژیوتکنیک زیست محیطی، روش الکتروسینتیک به عنوان روشی کارآمد و مقرون به صرفه در رفع انواع مختلف آلودگی های آلی، غیرآلی و مواد رادیواکتیو از خاک های ریزدانه استفاده شده است. هرچند که پژوهشگران زیادی برای رفع آلودگی از خاک ها از روش الکتروسینتیک استفاده کرده‌اند اما هنوز تاثیر اجزا خاک بر بازده این روش توجه پژوهشگران بسیاری را به خود جلب کرده است. در مناطق خشک و نیمه خشک جهان از جمله ایران، کربنات ها یکی از اجزا اصلی بسیاری از خاک ها است. همچنین کربنات ها به عنوان یکی از عوامل اصلی افزایش خاصیت بافری خاک شناخته شده اند. کربنات ها در مقایسه با سایر مکانیسم ها مانند فاز تبادلی، مواد آلی و مواد آمرف بیشترین نقش را در نگه‌داشت فلزات سنگین ایفا می کنند. با وجود پژوهش‌هایی که در این زمینه صورت گرفته است به موضوع نگه‌داشت آلاینده فلزسنگین در نمونه های حاوی درصدهای مختلف کایولینیت در فرایند جذب و الکتروسینتیک توجه کمتری شده است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر کربنات زدایی و میزان غلظت اولیه آلاینده بر رفع فلز سنگین سرب (pb) از کایولینیت کربنات دار در فرایند الکتروسینتیک انجام شده است. در این راستا نمونه های کایولینیت حاوی 4% کربنات طبیعی، و نمونه های کربنات زدایی شده با دو غلظت 5 و 20 سانتی مول بر کیلوگرم- خاک آلاینده سرب مورد آزمایش رفع آلودگی به روش الکتروسینتیک قرار گرفتند. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که کاهش کربنات در کایولینیت کربنات دار به همراه افزایش غلظت آلاینده، سبب کاهش در ظرفیت بافرینگ، پایین بردن ph، کاهش قابلیت نگه‌داری یون های فلزات سنگین و در مجموع افزایش بازده رفع آلودگی می-شود. همچنین مکانیسم الکترواسمزی (electro-osmosis) نیز در اصلاح رفتار خاک عمل نموده و تغییرات درصد رطوبت و تحکیم در نمونه ها مشاهده می شود