رویکرد تصادفی در تخمین ظرفیت آزادراه: موردپژوهی آزادراه تهران- کرج

ظرفیت، به عنوان یکی از ویژگیهای اصلی بخش عرضه سیستم حمل و نقل، بیشترین نرخ جریانی است که تسه یلاتقابلیت عبور آن را دارد و به شکل سنتی عددی ثابت فرض میشود. از جمله مشکلات این رویکرد بزرگتر ش دن حجم تردد ازظرفیت در بسیاری از تسهیلات است. مطالعات اخیر نشان میدهند که ظرفیت تسهیلات، نهتنها بیشترین نرخ جریان تردد نیست ،بلکه ماهیتی تصادفی دارد. رویکرد تصادفی به ظرفیت، با توجه به پیچیدگی بیشتر آن نسبت به رویکرد سنتی قطعی یا معین، نیاز بهدادههای بیشتر و اطلاع از شکل تابع توزیع ظرفیت دارد که مبتنی بر مفهوم شکست در جریان ترافیک به عنوان گذار از شرایطنامتراکم به شرایط متراکم و آستانه ظرفیت است. مقاله جاری به تحلیل نظری رویکرد تصادفی در ظرفیت آزاد راه به عنوان حالتجامعتر، و کاربرد آن را در قالب موردپژوهی آزاد راه تهران- کرج به عنوان قدیمیترین و پر رفت و آمدترین آزاد راه کشور با جا بهجایی روزانه 90 تا 100 هزار وسیله نقلیه میپردازد. پس از تعیین نرخجریانهای شکست و نرخجریانهای روان، برای تخمین تابعتوزیع ناپارامتری ظرفیت، از روش حد حاصلضربی و برای تخمین تابع توزیع پارامتری، از روش بیشینه درست نمایی با فرض تابعتوزیع ظرفیت استفاده میشود. نتایج نشان میدهد که بر اساس اطلاعات چهار ماهه تردد در دو مقطع منتخب برای مورد پژوهی،تابع گامبل دارای بیشترین برازش از نظر لگاریتم احتمال است.