بررسی مطلوبیت روش بارش ماسه برای نمونه‌سازی خاک‌های ماسه‌ای در مدل‌های آزمایشگاهی

روش باران ماسه یا به عبارت دیگر «بارش ماسه در هوا»، روشی برای آماده‌سازی مدل‌های آزمایشگاهی است که به منظور انجام برخی آزمایش‌های خاص، مانند کالیبراسیون نفوذسنج‌های استاتیکی و دینامیکی به کار می‌رود. هنگام استفاده از مدل‌های آزمایشگاهی، کالیبره شدن دستگاه نمونه‌ساز به منظور تولید دقیق نمونه‌هایی با شرایط دلخواه و دانسیته‌ی نسبی، اهمیت دارد. این مقاله به بررسی نتایج به دست آمده از کاربرد دستگاه نمونه‌ساز به روش بارش ماسه، برای ایجاد نمونه‌های ماسه‌ای در دانسیته‌های مورد نظر پرداخته است. در این راستا با ترکیب آرایش‌های مناسب برای قطر منافذ صفحات بارش، فاصله‌ی منافذ و ارتفاع بارش، می‌توان به دانسیته‌ی نسبی ماسه‌ی مورد مطالعه دست یافت. نتایج نشان می‌دهد که این روش، توانایی تولید نمونه‌های ماسه برای مدل‌های آزمایشگاهی در دانسیته‌های نسبی 20 تا 100 درصد را دارا است و می‌توان ماسه‌ای با شرایط یکنواخت ایجاد نمود. به طور کلی در حالتی که سرعت بارش پایین است، می‌توان به دانسیته‌های نسبی بالاتر و متعاقب آن وزن واحد حجم بالاتری دست یافت. همچنین این موضوع که در حالت ارتفاع بارش بیش از 500 میلی متر، تغییری در میزان دانسیته به دست آمده ایجاد نمی شود، نیز تایید گردید.