بررسی اثر استفاده از میراگر ویسکوز غیرخطی بر سازه‌های جداسازی شده‌ی پایه واقع در حوزه‌ی نزدیک گسل

پالس‌های با زمان تناوب بلند موجود در زمین‌لرزه‌های حوزه‌ی نزدیک، عملکرد سازه‌های جداسازی شده‌ی پایه را دچار چالش می‌کند. در برخی سیستم‌های جداسازی، میرایی به‌وسیله‌ی میراگرهای ویسکوز تامین می‌شود. کاربرد میراگرهای ویسکوز دارای تابع رفتاری خطی و غیرخطی در سازه‌های جداسازی شده، در حالت‌های قرارگرفته شده در حوزه‌های نزدیک و دور بررسی شده است. روسازه به صورت سیستم تک‌درجه‌ی آزاد واقع بر لایه‌ی جداساز مدل شده و پاسخ‌ها در خصوص دو سازه با زمان تناوب مختلف به‌دست آمده است. نتایج نشان‌دهنده‌ی آن است که در برخی پاسخ‌ها نظیر تغییرمکان پایه، میرایی غیرخطی باعث کاهش بیش از ده درصد می‌شود. برای مقایسه‌ی این دو نوع میرایی، یکسان بودن نیروی میراگرهای خطی و غیرخطی مبنا قرار گرفته است. نتایج هم‌چنین نشان دهنده‌ی مقدار بهینه‌ای برای میرایی میراگرهاست که پاسخ‌های مختلف در آن میرایی، مطلوب طلقی می‌گردند. به صورت کلی، وجود تغییرمیرایی کم‌تر یا بیش‌تر از این مقدار، برخی از پاسخ‌ها را از حد مطلوب خارج می‌کند. تعیین مقدار دقیق میرایی بهینه برای هر سازه‌ی جداسازی شده مستلزم درنظر گرفتن عوامل مختلف، از جمله هزینه بکار رفته برای آن نیز می‌باشد..