تحلیل ریسک زلزله با استفاده از سیستم استنتاج‌گر فازی و کاربرد آن در مطالعات به‌سازی لرزه‌ای ساختمان‌های موجود

یکی از مشکلات مهم در مطالعات به‌سازی لرزه‌ای ساختمان‌های موجود، تصمیم‌گیری به‌موقع برای ختم ویا ادامه‌ی مطالعات مراحل مختلف به‌سازی، به‌منظور صرفه‌جویی در وقت و هزینه است. برای حل این مشکل و اظهار نظر منطقی‌تر پیرامون این مسیله، می‌توان از سیستم‌های تصمیم‌گیر در ارزیابی سازه کمک گرفت. در این مقاله، روند استفاده از ابزار فازی برای دسته‌بندی سازه‌ها به سطح پذیرش خطر لرزه‌ای با توصیف کیفی ارایه شده است. هدف از این تحقیق، تهیه‌ی مدلی است که بتواند مطالعات اولیه‌ی به‌سازی لرزه‌ای ساختمان‌های موجود و هم‌چنین، تصمیم‌گیری درباره‌ی ادامه‌ی روند مطالعات آن‌ها را تسریع بخشد. از جمله مهم‌ترین مزایای روش پیشنهادی می‌توان به امکان مدل کردن عدم قطعیت‌ها، ورود اطلاعات برداشت شده از سازه به‌صورت کیفی و سرعت بسیار بالای روند تحلیل ریسک، اشاره کرد. در نهایت، برای بررسی کارایی روش پیشنهادی، مدل طرح شده روی تعدادی از مدارس تهران و حومه، آزمایش شد که نتایج حاکی از کارایی مناسب آن است.