ارزیابی اثر مقیاس نقشه های مبتنی بر روشهای سنجش از دور و برداشت های زمینی بر عملکرد مدل بارش- رواناب hec-hms

مدل‌های هیدرولوژیکی بارشرواناب یکی از روش‌های مناسب برای برآورد سیلاب به ویژه در مناطق فاقد آمار است که مدل را به شدت به اطلاعات برداشت شده از حوضه وابسته می‌کند. از مهم‌ترین مسائل مورد توجه در به‌کارگیری مدل‌های ریاضی بارشرواناب، اثر توان تفکیک مدل ارتفاعی رقومی (dem resolution) و مقیاس نقشه (data resolution) بر پارامترهای ژئومورفولوژیکی حوضه مانند شبکه آبراهه‌ها، مساحت زیرحوضه‌ها، شیب زیرحوضه‌ها و آبراهه‌ها می‌باشد. در پژوهش حاضر به ارزیابی اثر مقیاس و توان تفکیک نقشه مورد استفاده جهت تهیه dem بر پارامترهای ژئومورفولوژیکی و عملکرد مدل بارش رواناب hechms پرداخته شده است. نتایج بدست آمده در دو حوضه آبریز کسیلیان و کارده بیانگر این مطلب است که دبی اوج هیدروگراف سیلاب بدست آمده از demهای srtm همواره بالاتر از نتایج بدست آمده از نقشه‌های زمینی (نقشه‌های 1.25000) است. همچنین با افزایش ابعاد سلول dem، عملکرد دو منبع در شبیه‌سازی سیلاب و پارامترهای ژئومورفولوژیکی به علت یکسان شدن محتوی اطلاعاتی آنها، اختلاف اندکی را نشان می‌دهد. همچنین دبی اوج هیدروگراف و زمان پایه و شیب شاخه صعودی بدست آمده از دو منبع تامین dem متفاوت بوده و این تفاوت در حوضه کارده قابل توجه می‌باشد. این امر لزوم توجه به مقیاس نقشه مورد استفاده جهت مدل‌سازی سیلاب به ویژه در حوضه‌های فاقد آمار را بیش از پیش آشکار می‌نماید.