توسعه روش طراحی برای سازه‌های مجهز به ترکیبی از میراگرهای فلزی جاری شونده بر اساس اهداف عملکردی

هدف از این مقاله، توسعه‌ی روش طرّاحی در سازه‌های فولادی مجهّز به ترکیبی از میراگرهای فلزی جاری شونده است، به‌نحوی‌که بتوان میراگرها را چنان طرّاحی کرد که در سطوح مختلف خطر لرزه‌ای، میزان معیّنی از رفتار غیر ارتجاعی را تجربه کنند. برای این منظور در ابتدا، رفتار سازه‌های مجهّز به میراگرهای فلزی جاری شونده در قالب قاب های یک طبقه‌ی یک دهانه، یک طبقه‌ی دو دهانه و چندطبقه‌ی چنددهانه بررسی شده و روابط مربوط به جابجایی این سازه‌ها تحت بار جانبی یکنوا به دست می آید. سپس برای طرّاحی سازه های یک درجه آزادی معیارهای عملکردی پیشنهاد شده و طرّاحی سازه های یک درجه ی آزادی انجام می شود. سازه‌های یک درجه‌ی آزادی دارای دوره‌های تناوب گوناگون و ضرایب کاهش مقاومت مختلفی می‌باشند. پس از طرّاحی سازه‌های مذکور، جهت اطمینان از ارضای معیارهای عملکردی پیشنهادی، جواب‌های حاصل از تحلیل استاتیکی غیر خطّی با جواب‌های تحلیل تاریخچه‌ی زمانی مقایسه می شوند. در آخر، قاب های خمشی سه ساختمان نمونه‌ی 3، 6 و 9 طبقه مجهز به میراگر فلزی جاری شونده با توجّه به معیارهای پیشنهادی طرّاحی و با استفاده از نتایج تحلیل‌های تاریخچه‌ی زمانی کارآمد بودن روش پیشنهادی بررسی می شود. نتایج تحلیل های تاریخچه ی زمانی غیر خطّی نشان می دهد که روش طرّاحی پیشنهادی می تواند معیارهای مورد نظر برای عملکرد میراگرها را برای سازه های یک و چند درجه ی آزادی اقناع نماید.