بررسی عوامل موثر بر عملکرد بهسازی خاک به روش بیولوژیکی در خاک‌های ماسه‌ای با درصد ریزدانه متفاوت

یکی از روش های متداول بهسازی خاک، استفاده از افزودنی ها به منظور بهبود خصوصیات مقاومتی و نفوذپذیری خاک است. اغلب از سیمان یا مواد شیمیایی به عنوان عامل چسبنده ذرات خاک استفاده می شود که باعث افزایش مقاومت برشی خاک و کاهش هدایت هیدرولیکی آن می شود. در این پژوهش با استفاده از آخرین فناوری زیستی میکروبی، نوع جدیدی از مصالح ساختمانی، یعنی سیمان زیستی، به عنوان جایگزینی برای سیمان و یا مواد شیمیایی ایجاد شده است. سمنتاسیون زیستی یا فرآیند رسوب میکروبی کربنات کلسیم (micp)، بهبود مقاومت و سختی خاک و سنگ با استفاده از فعالیت های میکروبی و فرآورده های آن هاست. در این پژوهش از خاک ماسه ای با درصد متفاوت سیلت %0، %5،%10، %15 و %20 و در دو حالت سست (dr=40%) و متراکم (dr=100%) و از باکتری sporosarcina pasteurii به دلیل فعالیت اوره آزی بالا و غیر بیماری زا بودن در فرآیند micp استفاده شد. به منظور در نظر گرفتن شرایط خاک بر عملکرد این نوع روش بهسازی، پارامترهای آزمایش تک محوری و میزان رسوب کربنات کلسیم موردبررسی قرار گرفت. با توجه به نتایج، افزایش درصد ریزدانه از 0 تا 20 درصد منجر به کاهش %40 و %46 در میزان رسوب کربنات کلسیم، افزایش %57 و %41 در مقاومت تک محوری و افزایش %79 و %71 در مدول الاستیسیته نمونه ها به ترتیب در دو حالت سست و متراکم گردید. بنظر می رسد این تغییرات ناشی از کم شدن فضای خالی و افزایش سطح تماس بین ذرات خاک بوده است.