مطالعه تاثیر چرخه های یخبندان و ذوب بر چسبندگی بتن خودتراکم الیافی با نسبت آب به مصالح سیمانی و حجم خمیره متفاوت به عنوان لایه تعمیری بر بستر بتنی

بتن خودتراکم بتنی است که نیاز به ویبره ندارد و می تواند در قالب های پیچیده و در شرایطی که تراکم بتن به سختی قابل انجام است، به سهولت مورد استفاده قرار گیرد. لذا این بتن گزینه ای مناسب برای تعمیر و تقویت انواع سازه های بتنی است. برخی اجزاء سازه ها مانند عرشه پل ها در معرض عوامل مخرب و فرآیند یخبندان و ذوب مکرر قرار دارند. به همین دلیل بررسی تاثیر موارد مختلف بر کیفیت لایه تعمیری خودتراکم، چسبندگی آن به بتن بستر و دوام آن در برابر عوامل مخرب بسیار حائز اهمیت می باشد. در این مطالعه به بررسی تاثیر حجم خمیره و نسبت آب به مصالح سیمانی و مقدار الیاف پلی پروپیلن به ویژگی های رئولوژیکی، سخت شده و چسبندگی بتن خودتراکم الیافی تعمیری به بتن بستر و دوام چسبندگی بتن لایه تعمیری و بتن بستر در برابر چرخه ههای یخبندان و ذوب پرداخته شده است. نتایج نشان داد که الیاف پلی پروپیلن خواص رئولوژیکی بتن خودتراکم را تحت تاثیر قرار داده و تاثیر منفی بر آن می گذارند. ضمن اینکه برخی ویژگی های حالت سخت شده مانند مقاومت کششی و جمع شدگی را بهبود می بخشند. با وجود بهبود چسبندگی دو لایه با افزودن الیاف، دوام این چسبندگی در برابر چرخه های یخبندان و ذوب کاهش می یابد. افزایش نسبت آب به مصالح سیمانی و حجم خمیره نیز تاثیر منفی بر چسبندگی بین دو لایه می گذارند.