بررسی آبشستگی موضعی پایه پل در خاک چسبنده

از دلایل اصلی تخریب پل ها آبشستگی موضعی اطراف پایه می باشد که با گذشت زمان و عدم کنترل آن پایداری سازه را به مخاطره می اندازد. تاکنون محققین بسیاری آبشستگی موضعی اطراف پایه های پل را موردبررسی قرار داده اند و روش های مناسبی در جهت کنترل و کاهش آبشستگی ارائه داده اند که شامل روش های اصلاح الگوی جریان در این نواحی و همچنین روش های مقاوم سازی بستر می باشد. در این پژوهش به بررسی آبشستگی موضعی پایه پل در خاک های چسبنده پرداخته شده است و استفاده از خاک چسبنده رسی از نوع رس بنتونیت به صورت اختلاط با خاک بستر، به عنوان راهکاری در جهت مقاوم سازی بستر در برابر تنش های واردشده و کنترل آبشستگی مورد بررسی قرارگرفته است. اهداف دنبال شده در این پژوهش شامل تعیین بهترین شرایط تراکمی (میزان رطوبت و درجه تراکم)، میزان بهینه رس مورد استفاده و همچنین تاثیر مقاومت برشی بستر در میزان آبشستگی می باشد. نتایج نشان داد که استفاده از 10 درصد رس بنتونیت به صورت اختلاط با خاک ماسه ای بستر در درجه تراکم 90 درصد و رطوبت بهینه تراکم، باعث کاهش آبشستگی به میزان 100 درصد نسبت به نمونه شاهد می شود. همچنین نتایج نشان داد که رس بنتونیت تاثیر بیشتری در کاهش آبشستگی نسبت به رس کائولین دارد.