تحلیل گفتمان یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران

پیروزی گفتمان« اعتدال» در انتخابات یازدهمین دوره ریاست جمهوری ایران همانند بیشتر انتخابات های بعد از انقلاب اسلامی غیرقابل پیش بینی بود. برخی از تحلیل ها با رویکردی ساختارگرا و برخی با رویکردی کارگزار محور، هژمونی گفتمان اعتدال بر گفتمان‌های رقیب را مورد ارزیابی قرار می‌دهند. نوشتار حاضر با رویکردی متفاوت و از منظری ساخت یابانه به شکل گیری و هژمونی گفتمان اعتدال به عنوان یکی از منظومه های نمادین زیست جهان فرهنگی ایران پرداخته است.سوال اصلی این مقاله چنین است« علت پیروزی گفتمان اعتدال در انتخابات یازدهمین دوره ریاست جمهوری ایران چیست ؟». در پاسخ به این سوال، این فرضیه به آزمون گذاشته می‌شود: «مفصل بندی و انتشار گفتمان پیوندی با بهره گیری از فرصت‌های معنایی موجود، عامل پیروزی گفتمان اعتدال در رقابت انتخاباتی یازدهمین دوره ریاست جمهوری بوده است». سامان نظری و مفهومی مقاله نیز از ترکیب دو نظریه «فرصت های معنایی» و« گفتمان لاکلایو و موفه» تشکیل شده است.