واکاوی اثرات سیاست تساهل و مدارا بر فرآیند توسعه پایدار در ایران

تساهل و مدارا به معنای آسان گیری درکارها به عنوان مفهومی برآمده از تعالیم و آموزه‌های اسلامی، علاوه بر تدوین الگویی اخلاقی در مناسبات افراد می تواند به عنوان مدل رفتاری مطلوب، مورد استفاده نظام های سیاسی قرارگیرد. امروزه با توجه به این که تنش های داخلی سیستم های سیاسی و افزایش جنگ و ناآرامی میان دولت‌ها، اثرات نامطلوبی را بر حیات اجتماعی کشورها از خود برجا گذاشته-است؛ بر این اساس کاربست رویکرد تساهل و مدارا در دو عرصه داخلی و خارجی سیستم سیاسی می تواند به کاهش تنش در سطح داخلی و افزایش تفاهم با نظام جهانی در سطح محیط بیرونی سیستم سیاسی منجر شود. نوشته حاضر برآن است تا با بهره گیری ازنظریه سیستم ها و روش توصیفی و تحلیلی به واکاوی اثرات سیاست تساهل و مدارا در دو عرصه داخلی و بین المللی سیستم سیاسی جمهوری اسلامی ایران بپردازد.