جایگاه دیپلماسی عمومی در استراتژی سیاست خارجی آمریکا در قبال ایران

دیپلماسی عمومی، تلاش یک دولت برای برقراری ارتباط با مردم سایر کشورها به منظور توضیح ارزش‌ها، سیاست‌ها و عقاید جامعه خود به آنها است تا از این طریق، رابطه، وجهه و شهرت خود را در آن کشورها بهبود و ترمیم بخشد. این دیپلماسی، تحت تاثیر شرایط جدید نظام بین‌الملل ناشی از پیشرفت سریع تکنولوژی‌های ارتباطی سبب شده است که کشورها ضمن استفاده از روش‌های سنتی، به دنبال دستیابی به منافع ملی خود در قالب ابداع روش‌های نوین در قالب دیپلماسی عمومی برآیند. با توجه به فضای تنش آلود روابط ایران و آمریکا و ناکامی رویکردهای تقابل و تعامل گرای دولت‌های پیشین آمریکا در قبال ایران، حجم گسترده‌ای از سیاست‌های اعمالی آمریکا در حوزه دیپلماسی عمومی به ایران اختصاص یافته است. این مسیله به ویژه پس از شکست استراتژی دو سویه تعامل و فشار اوباما در قبال ایران و تحولات پس از انتخابات ریاست جمهوری سال 1388 تشدید شده است. براین اساس هم اکنون، استفاده از دیپلماسی عمومی، نقطه کانونی استراتژی سیاست خارجی آمریکا در قبال ایران می‌باشد.